NC #ฟิคยอมป๋าเถอะอีหนู $ 9 $
ความพลาดสู่ความชัง
"ค คุณ อือ..."
ความอึดอัดพุ่งตรงแนบชิดทันทีที่เริ่มต้นประโยค ลิ้นร้อนอีกคนชอนไชสอดเข้ามาอย่างจงใจหลังริมฝีปากประกบกันได้ไม่นาน ปลายเรียวลิ้นไล่ต้อนเกี่ยวพันไก่อ่อนอย่างผมให้หมดทางเลี่ยงและจนมุม ไม่นานก็เพลี่ยงพล้ำให้ปากหนาดูดกลืนอวัยวะนิ่มหยุ่นด้วยทักษะชำนาญจนผมตามไม่ทัน
"ฮื้ม" เสียงคำรามพอใจเมื่อได้ครอบครองโพรงปากอุ่นของผมอย่างใจปรารถนา แรงขบเม้มริมฝีปากปากดุดันรุกเร้ากว่าหลายครั้งที่เคยจูบมา อารมณ์คุกรุ่นก่อนหน้ากำลังส่งผ่านมาตามจูบเร่าร้อน เนื้อปากชโลมน้ำลายเริ่มแตกช้ำเพราะโดนดูดกัดให้ยืดออก ก่อนถูกกระแทกจูบลงมารุนแรงแบบนี้ซ้ำๆ จนรู้สึกช้าหนึบ "เมื่อคืนอีหนูชมว่าป๋าจูบเก่ง จำได้มั้ย"
กว่าเขาจะถอนปากออกผมก็แทบขาดอากาศหายใจ แล้วเสียงพร่าก็ว่าคล้ายจะรื้อฟื้นความทรงจำส่วนที่หายไปให้ฟัง เมื่อคืนผมจำรายละเอียดยิบย่อยไม่ได้ว่าตัวเองพูดอะไรไปบ้าง แต่สิ่งที่ได้ยินจากผู้ชายคนนี้ก็ใช่ว่าผมจะสามารถเชื่อเขาได้ร้อยเปอร์เซ็นต์
"แฮ่กๆ ผม...จะเชื่อคุณได้ยังไง ...คุณมันจอมโกหก"
"ดูกันไป"
"อ๊ะ!" มันวูบวาบไปทั้งตัวพร้อมกับความชุ่มฉ่ำตวัดผ่านยอดอกจนผมเผลอร้องน่าเกียจ แต่ก็ต้องยั้งไว้ด้วยการกัดปากเก็บเสียง
"ดูสิแข็งเป็นไตเชียว ร่างกายอีหนูจำสัมผัสของป๋าได้ มันรู้ว่าใครคือเจ้าของมัน"
"หุบปาก! อึก! ฮ่ะ..." เขี้ยวคนบนตัวงับเข้ายอดอกทันทีที่ผมตวาด เขาคงอยากลงโทษแต่วิธีการมันลามกเกินจะรับได้
"ไม่เคยถูกสอนให้พูดเพราะๆ เหรอ" เสียงเหี้ยมดุผมเมื่อปล่อยยอดอกออกจากปาก ผมเกลียดเวลาที่เขาพูดเรื่องอุบาทกลอกหูระหว่างเอาเปรียบร่างกายผมให้ต้องรู้สึกถึงความพ่ายแพ้ เขาจงใจทำให้ผมอายและยอมรับว่าคนชนะคือเขาไม่ใช่ผม
อีกสิ่งที่เกลียดไม่น้อยไปกว่าคำพูดหยาบโลนคือสายตาและรอยยิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า เขามองผมไม่ต่างจากอาหารมื้อหลักที่กินมูมมามหรือเหลือทิ้งยังไงก็ได้ รอยยิ้มอาบยาพิษเสียดแทงตอกย้ำให้ผมรู้สึกน้อยใจในชะตากรรมที่เป็นอยู่ ผมเกลียดทุกอย่างที่เป็นผู้ชายคนนี้ เกลียดเข้ากระดูกดำ ถ้ามีคำไหนอธิบายความรู้สึกได้มากกว่าคำว่าเกลียดผมคงใช้คำนั้นไปแล้ว
"แค่นี้ก็เสียวจนตัวสั่น อ่อนไหวจริงนะตรงนี้น่ะ ไม่โกรธกันนะถ้าจะมีรอยเพิ่ม"
"ฮ้า... อา..."
ผมปิดเปลือกตาห่อไหล่เกร็งสะท้าน ตรงยอดอกมันไวต่อความรู้สึกมากและซาตานร้ายกาจก็คงรู้ข้อนั้นดี ถึงแกล้งกดนิ้วบีบขยี้จนมันขึ้นสีแดงเข้มอย่างนั้น ปากหยักจองจำยอดอกอีกข้างรัวปลายลิ้นสากลงเล่นเป็นเรื่องสนุก ก่อนจะพรมจูบไปทั่วแผ่นอกขบเม้มฝากรอยช้ำใหม่ไม่ให้ซ้ำรอยเก่าที่ทำไว้ จากอกราบต่ำลงถึงหน้าท้องล้วนแสดงผลงานที่เขารังสรรค์ขึ้นมาด้วยริมฝีปาก เป็นเหมือนตราบาปฝากไว้ไม่มีทางที่ผมจะหนีพ้น
"มีใครเคยบอกมั้ยว่าเซ็กซี่"
เปลือกตาค่อยๆ ลืมขึ้นมองต้นเสียงที่ตอนนี้เลื่อนใบหน้าไปอยู่ส่วนล่างของร่างกายผมอย่างน่าหวาดเสียว หลังตาสบตาได้ครู่เดียวลิ้นชื้นก็แหย่ล้อสะดือบุ๋มจนทนมองต่อไปไม่ไหว ผมเบือนหน้าไปทางอื่นหัวคิ้วผูกปมมือใต้แผ่นหลังกำลังขยำผ้าปูที่นอนแทบขาด ความหวามไหวตีรวนเล่นงานจนต้องหาทางระบายออกมาอย่างนั้น
ร่างกายไม่รักดีถูกพรากเรี่ยวแรงไปจนหมด ช่วงที่เขาเล็มจูบดูดผิวขาวบริเวณท้องน้อยในจุดหมิ่นเหม ลมหายอุ่นเป็นตัวปลุกเร้าชั้นดีให้บางส่วนตอบสนองตามการยั่วเย้าของคนคนนี้อย่างที่ผมไม่อยากให้เกิด โดยเฉพาะแก่นกายเคยนิ่งสงบเริ่มตื่นขยายจนน่าขายหน้า
"อยากเหรอคะ?"
คำถามน่าเกลียดจากคนจิตใจโสมมวาดยิ้มชอบใจที่เห็นผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ในวินาทีที่ยังเรียบเรียงสติไม่ดีพอ การไม่ระวังตัวจึงเปิดโอกาสให้มือกร้านกอบกุมของสงวนได้ง่ายดาย ผมต้องบิดสะโพกหุบขาเข้าหากันแต่มันไม่เป็นดังใจ เพราะมีอีกคนแทรกกลางอยู่ตรงนั้น เขาคอยจะถ่างขาให้อ้ากว้างเปิดรับแรงรูดรึงเนิบนาบแต่ร้อนฉ่าไปทุกอณู
"ฮึก! ห้ามจับ! ม ไม่...ยุ่งกับมัน ฮือ..."
"ปากว่าไม่ แต่แข็งเอาเรื่อง ทำไมย้อนแย้ง"
"อ้า... ไม่เอา อ้ะ... อ อย่าจิกลงมา ฮื้ม..."
ผมจะคลั่งอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่โดนรูดแก่นกายหนักมือ แต่ยังโดนเล็บหัวแม่มือจิกย้ำที่รูเปิดส่วนปลายซ้ำไปซ้ำมาอีก เขาจิกเล็บลงไปเน้นๆ หลังจากนั้นก็ผ่อนแรงใช้นิ้วโป้งคลึงทั่วปลายมนเรียกน้ำใสให้เอ่อล้นขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง สภาพผมไม่ต่างจากปลาใกล้ตาย ในหัวอื้ออึงเหมือนถูทุบจนต้องดิ้นทุรนทุราย
"จะบอกบุญให้ก็ได้ ป๋าไม่เคยยอมอยู่ใต้ร่างใครเลยนะ แต่กับแบคฮยอนจิมซนมันน่าลองแกล้งให้ดิ้นพล่านคาอก ไม่ก็เลียให้ล้มคาปาก ฮึๆๆ"
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นในจังหวะที่ผมสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เมื่อการบีบเคล้นแท่งร้อนหยุดลง ผมนึกว่ามันจะจบลงตรงที่เขายอมคลายมือออกจากตัวตน แต่เปล่าเลย! แท้จริงการทรมานรูปแบบใหม่กำลังจะเริ่มขึ้นหลังผมถูกจับพลิกคว่ำนอนซบหน้าไปกับที่นอน ส่วนสะโพกก็ยกลอยอาศัยคุกเข่ารับน้ำหนักแถมจับให้สองขาแยกกว้างออกจากกัน แต่ในบรรดาท่าต่างๆ ที่เขาจัดแจงให้ผมทำคงไม่มีท่าไหนสุดบรรยายเกินรับได้เท่าท่าต่อไปนี้อีกแล้ว
"คุณจะทำอะไร!? ไม่...ไม่ได้นะ"
"เขินทำไม ผัวเมียที่ไหนเขาก็ทำกัน"
คนโรคจิตมุดตัวผ่านช่องว่างระหว่างสองเข่าเข้ามานอนหงายใต้สะโพกผม ก่อนใบหน้าหล่อจะหยุดอยู่ตรงกับน้องชายที่เอนเอียงลงต่ำตามแรงดึงดูดเกือบจะเฉียดจมูกเชิดของเขาจนผมอดโหย่งเอวขึ้นไม่ได้ แต่อีกคนดูขัดใจไม่น้อยที่โดนถอยห่าง เขาจึงผงกหัวอ้าปากครอบครองแก่นกายปริ่มน้ำของผมเข้าไปอย่างรีบเร่ง คล้ายว่ามันเป็นไอติมที่ใกล้ละลายเต็มที
"อื๊ม... อ๊า..." เสียงหวีดแหลมกลายเป็นเสียงอู้อี้เพราะผมแผดเสียงอัดกับที่นอนนุ่มเหมือนคนบ้า ความร้อนในช่องปากแผดเผาผมทั้งเป็น ไหนจะท่าทางลามกที่ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบตาลงไปมองอีก นี่สินะที่เขาหมายถึงเรื่องอยู่ใต้ร่างอะไรนั่น ผมไม่คิดจะใส่ใจตีความประโยคเหล่านั้นจนกระทั่งตอนนี้เพิ่งเข้าใจ "หยุดเถอะ... ฮ้ะ! สกปรก ค คุณพอ"
หัวใจเต้นเจียนตายทุกครั้งที่เสียงชื้นแฉะดังขึ้นเป็นระยะ อุณหภูมิในกายนายมาเฟียมันอะรุเกิดจะรับไหว แล้วไม่ใช่แค่เพียงความอุ่นแต่จังหวะห่อปากรูดรั้งเร็วๆ ก็พาใจหล่นวูบไม่แพ้กัน ปลายลิ้นกวาดเลียเปะปะตั้งแต่โคนจรดปลายบ่อยครั้งผมยิ่งขาสั่นจะพยุงตัวบนเข่าไม่ได้อีก ดีที่เขาใช้มือเกี่ยวหน้าขาผมไว้กันไม่ให้ขยับบั้นท้ายหนี แขนแข็งแรงเลยรองสะโพกตอนผมจะทรุดให้ย้ายไปนั่งคร่อมอกเขาไว้ได้ทันเวลา
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมถูกทำเรื่องอนาจารดูดอมของลับอย่างนั้น ความรู้สึกมันช่างยาวนานเหมือนใกล้ตายแล้วก็ถูกฉุดกระชากให้ฟื้นขึ้นมาทรมานใหม่ วนไปแบบนี้หลายต่อหลายครั้งไม่มีทีท่าว่าจะยุติลงง่ายๆ
จนในที่สุด...
"อื้อ... คายๆ ผมจะ... ดูดแบบนั้นไม่ได้ อ๊า... อ่าห์..."
คำสั่งห้ามไม่เคยใช้ได้กับผู้ชายคนนี้เลย ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ยิ่งขอเหมือนยิ่งทำ เขาไม่เคยฟังใครนอกจากตัวเอง ผมบอกให้คายแก่นกายพร้อมหลั่งออกมาก็ไม่ทำ แถมดูดหัวป้านชักนำให้พลั้งเผลอเร็วขึ้นก็เท่านั้น สุดท้ายมันลงเอยอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผมปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าคอคนนอนราบ จนใบหน้าเขาสั่นคลอนตามสะโพกที่กำลังกระตุกถี่หลังเสร็จสม
"ฮ่ะ!"
เจ้าของกายกำยำปล่อยแท่งเนื้อดีดกลับไปตีหน้าท้องผมอย่างน่าอับอาย ใบหน้าที่ฟุบหมอบขยับเอาหน้าผากยันเตียงช่างยากลำบากเพราะไร้แขนช่วยดันกายให้ลุกได้ตามปกติ เมื่อช่วงอกยกขึ้นจนมองทะลุผ่านหน้าท้องตัวเองลงไปด้านล่างได้ สิ่งแรกที่พบคือตาคมเงยมองผมอยู่ก่อนแล้ว ผมได้แต่หลบตาไม่กล้าสู้หน้าเขาเพราะคราบข้นหนืดยังล้นขอบปากหนาเป็นหลักฐาน เขายังคงจ้องมาไม่วางตาผมจึงแสร้งหลับตาปรับลมหายใจให้หายหอบในท่าหัวปักดินคร่อมหน้าอีกคนอยู่อย่างนั้น
"จะกี่ครั้งก็อร่อย... รสชาติที่คุ้นเคย :)" เขามันเจ้าเล่ห์ พอผมเมินก็ใช้คำพูดแสลงหูเรียกร้องความสนใจพร้อมกับเลียปากเย้าแหย่ชวนให้อารมณ์เสีย
ฟังดูก็รู้ว่าจงใจย้ำว่าเขาปู้ยี่ปู้ยำผมครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก มันยั่วโมโหจริงๆ นั่นแหละ แต่ทุกอย่างตอนนี้ไม่เอื้อให้ต่อกรกับใครได้ พลังในตัวผมไม่เหลืออีกแล้ว กระแสอารมณ์วาบหวิวเมื่อกี้ก็ยังตกค้างในกายไม่หาย ส่วนแข็งขืนควรอ่อนตัวกลับตั้งชันโชว์หราตรงหน้าอีกคนอย่างหน้าไม่อาย แต่เพื่อความปลอดภัยถึงต้องหาทางพาตัวเองออกจากท่าทางล่อแหลมนี่ให้เร็วที่สุด และทางเดียวนั่นคือวาดขาสั่นระริกข้างหนึ่งข้ามร่างใหญ่ก่อนทิ้งตัวนอนคว่ำไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่เดิม โชคดีครั้งนี้ไม่โดนจับล็อกต้นขายึดไว้กับเตียงอย่างทีแรก ไม่อย่างนั้นผมคงต้องนั่งคร่อมอกเขาไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้
เพี๊ยะ!
"ทำไมชอบยั่วจังหืม"
"โอ๊ย! บ้ากาม เอามือสกปรกออกไป"
รู้สึกถึงแรงฟาดแรงๆ ที่แก้มก้มขนาดว่ามันสะเทือนไปเจ็บที่ช่องทางบอบช้ำ ผมทนไม่ไหวต้องเหลียวหน้าไปก่นด่าตาขวางใส่คนด้านหลัง แล้วก็เป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้ชั่วมันลูบไล้ไปทั่วบั้นท้ายผมอย่างหื่นกระหาย โดนถึงขนาดนี้คงไม่มีใครนอนนิ่งยอมให้ถูกลวนลามหรอก ผมรีบถีบตัวกระเสือกกระสนหนีทั้งมือโดนมัดอย่างนั้น เสือกไสลำตัวเปลือยเปล่ากับผืนเตียงไปด้านข้างในอารามร้อนรน ผมคงจะลงจากเตียงได้อย่างตั้งใจ หากไม่ติดว่าอีกฝ่ายกระโจนคร่อมทับใช้ขาหนีบน่องผมชิดกันหมดโอกาสถีบยันให้ตัวเลื่อนไปไหนได้อีก
"เดี๋ยวดูแผลให้ว่าเป็นไงบ้าง" มือหนาข้างหนึ่งตะปบบ่าผมไว้กันไม่ให้ดิ้น ส่วนอีกมือขยำสะโพกไล่ลงใกล้ถึงรอยแยกจนผมรีบโวยวาย
"ไม่ต้อง! อย่าทำ อ่ะ!"
"ปากทางยังบวมอยู่แฮะ แต่คงไม่เจ็บมากหรอกมั้งยังฤทธิ์เยอะอยู่เลย สงสัยต้องซ้ำบ่อยๆ จะได้หายไว"
แก้มก้นถูกแหวกออกก่อนสีหน้าคนยุ่งย่ามกับร่างกายผมจะคลี่ยิ้มหลังวิจารณ์จุดซ่อนเร้นคนอื่นไม่กระดากปาก การกระทำหยาบช้ากับถ่อยคำเสียดสีจุดฉนวนระเบิดในตัวให้ทำงานแบบขาดสติ ผมเจ็บตัวแล้วยังต้องมาเจ็บใจอีกมันเกินรับได้ คราวนี้เป็นไงเป็นกัน จะพังก็ให้มันพังไปเลย
"ไอ้สารเลว! คุณมันใจหมา ชาติหมา สันดานหมา มั่วไปทั่ว ผมเกลียดคุณ ขยะแขยงมากด้วย ได้ยินมั้ยว่าผมเกลียดๆๆๆ"
ปึก!
"โอ๊ย! อ๊า... เจ็บ ชั่วเอ๊ย! เอาออกไป ฮื้ออออ"
มันคือวินาทีโหดร้ายที่คนด้านหลังจ่อแท่งเนื้อกระแทกเข้ามาเป็นการเอาคืนแสนสาหัส ผมเจ็บจนน้ำตาคลอเบ้าเมื่อจุดที่เปราะบางอยู่แล้วโดนทำร้ายจนแตกสลาย ร่างกายคล้ายจะปริแตกไม่กล้าขยับเขยื้อนเพราะแค่เกร็งตัวผนังด้านในก็หดรัดเสียดสิ่งแปลกปลอมที่ฝังคาอยู่
"ซี๊ดดดด เสียวดีมั้ยละแบบไม่ต้องเบิกทางเนี่ย ด่าให้มากๆ แล้วอย่ามาคร่ำครวญร้องขอเพราะผัวจะไม่ออมมือ" เจ้าของสะโพกสอบแช่ส่วนใหญ่โตไว้แล้วยืดตัวนอนทับจนใบหน้าคลอเคลียอยู่แถวต้นคอ
"ผม...จะสาปแช่งคุ... อ๊ะ! อ้า!"
"ชู่ว์~ เป็นเด็กดีหน่อยค่ะ" เขากดบั้นท้ายลงมาให้ลึกกว่าเก่าพลางค้างไว้ทำโทษผมจนพูดไม่ออก
ตามสันหลังเจ็บแปลบไล่ขึ้นมาถึงก้านสมอง ผมไม่อาจชูคอเถียงได้อีกได้แต่นอนซบแก้มลงบนเตียงผ่อนลมหายใจรวยรินต่อสู้ความจุกแน่นด้านหลังที่โจมตี แก่นกายเขาที่พยายามเลี่ยงไม่มองมาตลอดแต่พอรู้ได้ว่าขนาดไม่ธรรมดากำลังทิ่มแทงลงมา ยิ่งตอนนี้มันพองขยายใหญ่ไม่อยากคิดว่าทางแคบของผมจะรับมันเข้าไปได้ยังไงหมด
"อึก! อย่าเพิ่งโยก... อื๊อ... แสบ" ผมหลับตาปี๋ร้องห้ามก่อนหัวหยักด้านในจะครูดผนังอ่อนไหวไปมากกว่านี้ จู่ๆ นึกจะดึงท่อนลำออกก็ทำซะดื้อๆ ไม่มีการบอกให้เตรียมใจ ไม่ช้าก็สวนเข้ามาใหม่เนิบๆ เติมความอึดอัดคับตึงไปตลอดช่องทาง
"ไม่แสบก็แย่ละ เมื่อคืนโดนไปตั้งกี่ครั้ง"
"ผีเจาะปาก ฮ้ะ! อ้า..."
"ผีเจาะปากป๋า แต่ป๋าจะเจาะไข่แดงอีหนู"
จากจังหวะเชื่องช้าก็เปลี่ยนเป็นถี่กระชั้นโดยไม่รอให้ผมปรับตัว เมื่อไหร่ที่ความเร็วความแรงมากขึ้นอาการเจ็บและเสียดขัดก็เพิ่มพูนเท่าๆ กัน ผมทำได้แค่มุดหน้าลงกับหมอนที่คนใจร้ายเพิ่งเอามารองหน้าให้และกัดฟันทน อีกอย่างขอบตากำลังมีน้ำตาซึมผมถึงไม่อยากให้เขาเห็นตอนจะร้องไห้ถึงใช้นุ่นนิ่มๆ เป็นตัวช่วยเก็บเสียงตัวเอง ต่อให้ปล่อยโฮหรือครางน่าเกลียดเสียงที่รอดออกมาจะบางเบาไปกว่าครึ่ง แม้บางช่วงจะฟิวขาดขนาดต้องกัดหมอนเชิดหน้าตาเบิกโพลง หลังแท่งอุ่นกระทุ้งคลึงโดนบางจุดในกายอย่างจัง
"ฮื้ม อ่ะ... ฮื้อ อะ"
"ขนลุกเลยเหรอคะ" ขนคอเรียงตัวขนาดนั้นยังไงอีกฝ่ายที่จูบเลียท้ายทอยอยู่ก็ต้องเห็น เขานำพาความเย็นจากน้ำลายและความลื่นของลิ้นชโลมทั่วแผ่นหลัง และไม่ลืมวกกลับมาดูดเม้มซอกคอลามไปยันติ่งหูจนผมเบ้หน้าวาบหวิวมวนในช่องท้อง "ป๋าจำได้ว่าตรงนี้มีของดีอยู่นี่นา..."
"ฮ่ะ หยุ...หยุด อ๊าาาา"
ผู้ชายคนนี้รู้จักร่างกายผมดีจนน่ากลัว แรงสอดใส่เน้นย้ำให้หัวอาวุธถูไถกับจุดกระสันของผมเป็นสิ่งยืนยันว่าเขาสามารถควบคุมผมได้ ร่างกายไร้หลักไร้สองมือจับยึดสั่นคลอนไปตามแรงกระทุ้งอัดสะโพก แต่นั่นยังไม่ทรมานเท่าแก่นกายเต็มไปด้วยอารมณ์ถูกทับไถลไถไปกับที่นอน กลายเป็นว่าตอนนี้มันบวมเป่งอยากปลดปล่อยอีกรอบแล้ว
ไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่เรียกว่าเสียวหรืออะไร แต่ผมพยายามกดความรู้สึกนี้ไว้ไม่ให้เคลิ้มไปตามความป่าเถื่อนที่ถูกกระทำ
"อือ... อื๊อ..."
ผมดิ้นเร่าทุกครั้งที่ลำเนื้อถูกกดเบียดสีกับผ้ารองกาย บริเวณปลายแท่งเริ่มปล่อยสายน้ำเยิ้มออกมาเลอะเตียง ยิ่งผลักดันให้มือโดนมัดบิดสู้แรงรัดจากผ้าขนหนูเพื่อมาขยับช่วยตัวเองให้พ้นจากความปวดหน่วงนี้ไป ผมดิ้นทุรนทุรายกระทั่งร่างหนาที่ตั้งหน้าตั้งตาจี้ควงทางรักสังเกตเห็นท่าทีน่าเวทนาได้ เขาจึงช่วยกระตุกปมผ้าปลดพันธนาการออกจากข้อมือให้ และนั่นคือสิ่งแรกของวันที่ผมรู้สึกอยากขอบคุณ
แต่แล้ว...
"อะๆ ไม่อนุญาตให้เสร็จ อย่ารีบ"
"ฮื่อ... ค คุณปล่อยเถอะ ข ขอ... ผมไม่ไหว" ยื้อข้อมือที่เพิ่งเป็นอิสระไม่ให้ถูกบิดกลับไปไพล่หลังอีกครั้งด้วยฝ่ามือใหญ่ ซึ่งการดิ้นรนของผมไม่เคยเป็นผล บทสุดท้ายเขาก็รวบสองมือผมไว้ตรงก้นกบด้วยมือข้างเดียวได้สำเร็จ
"เสียว...พูดแบบนี้ ขอฟังชัดๆ แล้วจะช่วย"
เขากระซิบก่อนงับเม้มใบหู และเลื่อนจมูกหอมศีรษะผมจนได้ยินเสียงสูดหายใจเข้าหนักๆ สำหรับผมที่เขาทำอยู่มันไม่ใช่ความอ่อนโยนแต่เป็นวิธีบีบบังคับให้จำนนมากกว่า เขารู้ว่าผมทรมานแต่ดื้อพอจะไม่ทำตามที่สั่ง ลูกไม้ใหม่จึงเริ่มขึ้นให้ผมหลุดคำพูดน่าสะอิดสะเอียนออกให้จงได้
"ฮึก! เบา แรงไป อ๊า..."
แรงสอบสะโพกทารุณขึ้นมากแทบจะบ้าอยู่แล้ว กดหนักๆ แล้วแช่ควงให้ภายในครูดกันไปมาจะแอ่นเอวหนีเข้าหาเตียงมากก็ไม่ได้ เพราะหน้าท้องจะยิ่งบดเบียดแก่นกายกับที่นอนมากขึ้น ตอนนี้ภายในแสบร้อนไปทั่วทั้งถ้ำอุ่น ไหนจะโดนสอดใส่ร้อนรุ่มรุนแรง ไหนด้านหน้าปลายแท่งทู่จะเสียดสีจนแสบสันอีก
"จะไม่พูดจริงเหรอ? ทำไมตอนเมาถึงบอกว่าป๋าทำให้เสียวทุกห้านาทีเลยล่ะ"
"คุณมัน! อ่า... ส เสียว ผมเสียว จะออกแล้ว ได้โปรด"
ตัณหาสามารถบงการให้มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อเสพสมความสุขได้ทั้งนั้น...
"นับซิวันนี้ป๋าชนะไปแล้วกี่ครั้ง หึ"
นายมาเฟียดูจะอารมณ์ดีขึ้นทันตา เขาถอดถอนกายรวดเดียวพาลให้ร่างผมกระตุกตามแรงดึงส่วนเติมเต็มออกไป ไม่นานร่างนอนคว่ำน่าสมเพชของผมก็ถูกจับพลิกหงาย ต้องทนนอนมองโครงหน้าชุ่มเหงื่อยิ้มอวดชัยชนะจากการข่มแหงให้รู้สึกเครียดแค้นหนักกว่าเดิม
เขาจับเข่าผมตั้งชันและอ้ากว้างก่อนตามมาขึ้นคร่อม เอาท่อนลำเบอร์ใหญ่เบียดแนบกับแก่นกายผมพร้อมหน้าตากระหยิ่มยิ้มย่องมีความสุข ไม่อยากพูดซ้ำว่าผมเดียดฉันท์รอยยิ้มไม่จริงใจนี้แค่ไหน เห็นทีไรในหัวก็สบถแต่คำหยาบคายซ้ำๆ พลอยนึกน้อยใจตัวเองว่าไม่อยากยอมให้การกระทำลามกพวกนี้ ทว่าร่างกายกลับระทวยเป็นขี้ผึ้งเหมือนอยากให้เขาสัมผัสมากขึ้นๆ ทุกขณะ
ไม่อยากยอมรับว่าที่เขาพูดเรื่องร่างกายผมจำเขาได้เป็นเรื่องจริง ทุกครั้งที่ภาพเบลอๆ ฉายเข้ามาในความทรงจำเป็นภาพเรากำลังร่วมรักกันเมื่อคืนร่างกายผมจะค่อยๆ อ่อนลงหาสาเหตุไม่ได้ แน่นอนว่าผมโกหก ผมจำได้... แม้จะเลือนลางไม่เต็มร้อยทุกรายละเอียด แต่ผมก็แค่เมาไม่ได้ความจำเสื่อม
"อือ... อะ"
"ฮ้า... จำเป็นต้องฟิตขนาดนี้มั้ย ตอดจริงตอดจังจะไม่ให้ป๋าเข้าไปอีกหน่อยเหรอทูนหัว"
ผมจ้องคนเอาแขนเท้าเตียงขมวดคิ้วตั้งใจกดหัวมนเข้าไปในโพรงรักอย่างยากเย็น ผมเองก็เจ็บไปด้วยคอยใช้มือยันกล้ามท้องแน่นๆ และเผลอจิกเล็บลงไปทุกทีที่เขาใจร้อนฝืนดึงดันเข้ามา ต่อให้เพิ่งสอดใส่ไปหยกๆ แต่ไม่รู้ทำไมรอยจีบปากทางถึงขมิบปิดสนิท กระทั่งอีกฝ่ายเริ่มออกอาการหงุดหงิดเมื่อใส่เท่าไหร่ก็เข้าไม่สุดสักที
"ต้องฟอร์เพลย์กันหน่อยแล้วมั้ง"
ทันทีที่ส่วนจ่อแทงล้มเลิกฝ่าแรงรัดเข้ามาผมก็กลับมาหายใจทั่วท้องได้อีก แต่เพียงไม่นานกลีบปากที่ช่วยโกยิากาศเข้าท้องจำต้องผลุบหายเข้าโพรงปากคนบนตัวรวดเร็วตั้งตัวไม่ติด เขาเข้ามาป้อนจูบเร่าร้อนจนผมทะลึงตาลุกวาว ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดฉกชิมทุกซอกทุกมุมในช่องปาก คล้ายต้องการกระชากวิญญาณผมติดปลายลิ้นไปด้วยยังไงอย่างนั้น ท่อนนิ้วชี้แข็งๆ รัวขยี้ติ่งนูนกลางอกเหมือนเป็นของเล่น แก่นกายสั่นไหวตรงหน้าท้องก็ตกเป็นของมืออีกข้างให้เขานวดคลึง
หมอนี่เป็นปีศาจกลับชาติมาเกิดชัดๆ เขาร้ายกาจสามารถสะกดผมให้เลิกผลักไสและคล้อยตามรสจูบรสมือที่เคลื่อนไหวปรนเปรอได้ เขาทำให้หัวใจผมทำงานบีบตัวเกินจำเป็น หากมันทะลุออกมาได้มันคงเป็นอย่างนั้นแล้ว ช่วงที่ในห้องอบอวนด้วยเสียงแฉะชื้นของสองลิ้น สายตาเหม่อลอยปรือมองเพดานสีขาวสะอาดพลางแอ่นอกลอยขึ้นเพราะเสียวกระสันทุกจุดพร้อมๆ กัน คนตัวโตรอคอยเวลานี้มานาน ทันทีที่ผมสติล่องลอยกายแกร่งก็แทรกเข้ามาทีเดียวมิดด้าม
"อ๊าาาา"
"ซี๊ดดดด"
"อ่าห์..."
ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในพริบตา จุดสุดยอดมาถึงเพียงเพราะโดนตอกอัดบดกลางกายเข้ามาเพียงทีเดียว อารมณ์จวนเจียนก่อนหน้าที่มือกร้านรูดรั้งชักนำไว้ได้พุ่งกระจายเกิดหยดขาวขุ่นเกลื่อนหน้าท้องพลอยเปื้อนมือเขาไปด้วย ผมเบือนหน้าปฏิเสธจูบรอบใหม่ที่กำลังจะถูกยัดเยียดให้เพราะต้องการกอบโกยอากาศต่อชีวิต ผมหอบแฮ่กแขนขาชาดิกหลังมีกระแสไฟวิ่งพล่านทั่วตัวขณะถึงฝั่งฝัน
"ชอบนะ" สันจมูกซุกเกลี่ยแก้มร้อนพร้อมเอ่ยขึ้นจนผมเสตากลับมามองหน้าเขาเป็นเชิงถาม ...คำบางคำก็ทำให้ใจแกว่งได้ง่ายๆ "หน้าอีหนูตอนเสร็จได้อารมณ์ดี ชอบ"
เหอะ! แอบคาดหวังอะไรกับคนพรรค์นั้น อย่าพร่ำเพ้อเหมือนคนใจง่ายไปหน่อยเลยแบคฮยอน...
บางครั้งผมก็ต้องปรามตัวเองว่าบางคนไม่ใช่คนดีอย่างที่หวัง แค่เผลอตัวก็น่าจะมากพอแล้วได้โปรดอย่าเผลอใจเพียงเพราะร่างกายผูกพันกันเลย
"หายเจ็บบ้างยัง" เพราะผมไม่พูดอะไรเลย เอาแต่นอนนิ่งเป็นหุ่นเขาเลยแทรกขึ้น แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาคิดจะถามถึงอาการผมบ้าง แต่ต่อมาก็ได้รู้ว่านั่นไม่ใช่ประโยคคำถาม มันเป็นเพียงประโยคบอกเล่าที่เต็มไปด้วยคาระ "ขยับแล้วนะ รัดโคตรๆ จะหน้ามืดแล้วเนี่ย"
หัวหนักๆ ด้านบนทิ้งลงมาบริเวณซอกคอตลอดการขย่มโยกสะโพกเข้าหา เสียงหายใจฟืดฟาดเมื่อเขาเร่งขยับจึงดังใกล้หูอยู่ไม่ห่าง มาถึงตอนนี้ผมหมดเรี่ยวแรงจะขับไล่เขาออกไปแล้ว ร่างกายอาจชินชากับความรุนแรงที่โหมใสต่อเนื่องเป็นเวลานาน นานจนกลายเป็นว่าอาการปวดร้าวทางกายแปรเปลี่ยนไปเป็นอารมณ์หวามไหวในตอนท้าย
"ฮึ่ม เสียวว่ะ อีหนูแม่ง..."
"ฮ๊า... อ้า..."
จุดลับโดนกระตุ้นทุกจังหวะกระแทกใส่ทำเอาในท้องหวิวๆ โหวงๆ เหมือนกำลังนั่งรถไฟเหาะ มือต้องจิกกำหมอนหนุนไว้มั่นขยำจนเหงื่อผุดซึมไปทั้งอุ้มมือ แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้คนเห็นแก่ตัวดึงมือผมไปประสานมือด้วย ฝ่ามือใหญ่กว่าประกบลงมาบีบจนแน่นขนัดพร้อมกับจ้วงกระหน่ำส่งกลางกายสำรวจผนังตอดตุบไม่หยุด เขาครางต่ำข้างแก้มผมอยู่หลายที กระทั่งเฮือกสุดท้ายที่เขาซอยบั้นท้ายถี่ยิบ เข้าสุดออกสุดจนต้องสะดุ้งเมื่อมีน้ำอุ่นพ่นละเลงเต็มช่องทาง
"ซี๊ดดดด แบคฮยอน ฮาห์"
"อือ ฮึก! ฮื้ม"
"อ่า...สุดยอดเลยคนดี มาให้รางวัลหน่อยซิ"
ปากหยักก้มบดเบียดจูบอีกครั้งไล่ลิ้นสากเลียปากแห้งแตกของผม ก่อนขบเม้มเบาๆ เหมือนจงใจหยอกล้อ เราต่างก็หอบเหนื่อยเหงื่อท่วมตัวกับบทรักที่เพิ่งจบลง ร่างผมคงแตกดับในไม่ช้าหากเขายังคาแท่งร้อนไม่ยอมอ่อนตัวออกไป ไหนจะน้ำหนักที่ทิ้งตัวมากอดรัดผมไว้อีก ผมกำลังอึดอัดหายใจไม่สะดวกเอาซะเลย
"พอใจแล้วก็ลุกออกไป... ไม่ต้องมากอด"
"แปปดิ เหนื่อยอยู่" เสียงทุ้มพูดอย่างเกียจคร้านขณะไซ้จมูกไปตามลำคอผมเพื่อหาไออุ่น
"จะลุกไม่ลุก?" ทำเสียงแข็งจนเขาเงยหน้าขึ้นมามองกวนๆ ผมก็ทำเป็นไม่สนใจเม้มปากเข้าหากันแล้วเลี่ยงไปมองทางอื่น
"ไร้เยื่อใยจัง"
"พลาดครั้งเดียวทำไมต้องมีเยื่อใย ถือว่าทำบุญให้หมามันกิน"
"ปากเก่งนักระวังเถอะ"
"...."
"เคยรักใครเพราะเซ็กซ์มั้ย ระวังจะรักป๋าเข้าสักวัน หึ! :)"
ต่อให้เหลือสองคนบนโลก ผมก็ไม่มีทางรักคนเลือดเย็นที่ทำร้ายตัวเองได้ลงหรอก...
เพราะเป็นมุมอีหนูเล่า เรื่องของเราเลยไม่ซาบซ่านเท่าไหร่
ตอนที่แล้วไม่ได้สปอย์ไว้เพราะอยากให้เซอร์ไพส
ว่างๆก็ไปสะสมแต้มบุนกันนะสหาย เผื่อจะลบล้างบาป2ครั้งติดได้ อะฮึก!💦
▶️ Dek-D
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น