NC #ฟิคปล่อยฮบ • 5 •

         

        บ่าเซฮุนเป็นอย่างเดียวที่ทำให้แบคฮยอนเกาะยึดในครั้งที่ขาไร้เรี่ยวแรงเต็มที แรงบดจูบไม่นิ่มนวลอีกต่อไปเมื่ออารมณ์ปรารถนาปะทุแรงขึ้นทุกลุมหายใจ เสียงหอบกระเส่าระงมไปทั่วห้องน้ำ ขณะที่สองลิ้นเคลื่อนตัวเกี่ยวรัดโรมรันกันไม่หยุด คนนึงพยายามห่อปากเป็นรูปตัวโอยอมให้อีกคนสอดส่ายลิ้นร้อนเข้ามาตามความต้องการ แต่มนุษย์มักมีความอยากไม่สิ้นสุด แค่รสจูบที่ทำให้แบคฮยอนเกือบขาดอากาศมันยังไม่ถึงครึ่งนึงที่เซฮุนอยากได้ 



        และเมื่อเขาต้องการเขาก็ต้องออกล่า



        "ได้เวลาถอดเสื้อแล้วตัวเล็ก"

        ไม่บ่อยเลยจะได้ฟังเซฮุนเรียกเขาในสรรพนานที่แปลกออกไป ส่วนใหญ่ก็จะเรียกชื่อ ไม่ก็เรียกคุณเป็นการให้เกียรติเสมอทั้งที่ตัวเองก็อายุมากกว่า แต่ถ้าถามจริงๆ แบคฮยอนชอบแบบนี้นะ การมีสรรพนานสนิทสนมไว้เรียกกันสองคนมันน่ารักดีไม่ใช่หรือไง ได้ยินแล้วชวนให้ใจสั่นพิกล

        นิ้วชี้และโป้งช่วยกันปลดกระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่า จนสาบเสื้อสีไข่ไก่แยกจากกันและร่วงไปกองกับพื้นในที่สุด ภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวนั้นซ่อนความกระจ่างของผิวพรรณนวลเนียนน่าสัมผัสไว้อย่างน่าค้นหา มือหนาได้ทีย่ามใจนำร่องลูบแตะหน้าท้องแบนราบขึ้นลงจนร่างบางสะท้าน มากกว่านั้นยังปัดป้ายปลุกปั่นช่วงล่างด้วยวิธีเบียดสะโพกเข้าหาและโยกไถลเสียดสี 

        "ฮ่ะ อ๊ะ"

        สิ่งที่ยืนยันว่าการโลมเล้าได้ผลเกินคาด นั่นคือเสียงครางประท้วงที่คล้ายเชิญชวนเรียกหาให้ร่างหนาแทรกชิดส่วนโป่งนูนเข้าหากันอีก

        เซฮุนละจากปากอวบอิ่มที่ผ่านการชิมรสมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน เตรียมจะย้ายจุดหมายปลายทางต่อไปยังซอกคอหอมกรุ่นที่น่าฝากคมเขี้ยวลงตีตรานัก ก่อนใบหน้าดูดีจะจมดิ่งกับลำคอระหงส์ ตาเหยี่ยวปราดมองรอยช้ำจากจูบเมื่อคืนยังเด่นหรา นั่นไม่ได้ช่วยให้เขาปราณีคนตัวเล็กขึ้นเลย มีแต่จะยิ้มยกมุมปากถูกใจที่ผิวดีจะเกลื่อนไปด้วยรอยสีกุหลาบที่เขาตั้งใจมอบให้เพิ่มเติมในวันนี้

        "ซี๊ดดด อื้ออ"

        ปากล่างตกเป็นที่ระบายความกระสันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ฟันหน้ากดแน่นกัดปากตนจนชาหนึบและห้อเลือด ความหวามไหวไล่ริ้วไปทั่วอก แรงบีบตัวของหัวใจเริ่มไม่คงที่เพราะจังหวะปากหยักลงแรงดูดกลืนผิวคอให้เจ็บระคนเสียวซ่าน แต่ที่เริ่มหนักข้อจนทำให้ลำตัวผอมกระตุกวูบทุกครั้งคือปลายนิ้วแสนซนคอยสะกิดเขี่ยที่เม็ดไต ในบางคราก็บีบบดดึงดันให้วงปานสีอ่อนชูชันรับความวาบหวิวระรอกใหม่

        "เซฮุน อ๊า เซ...ฮุน"

        จิกเล็บบนมัดกล้ามเกร็งจัดจนมือไม้สั่น ปากเย็นชืดพร่ำเรียกชื่อเจ้าของมือหยาบที่อุกอาจล้วงลึกลงในขอบบ๊อกเซอร์ตัวน้อย ความแข็งขืนตอบสนองไออุ่นจากมือหนาเป็นอย่างดี เพียงแรงนวดกอบกุมเลือดในกายก็พลุ่งพล่านดั่งมีกระแสไฟวิ่งผ่านตั้งแต่หัวจรดเท้า 

        แบคฮยอนกำลังอยู่ในช่วงหูอื้อตาลายไม่สามารถรับรู้อะไรได้เต็มร้อย ไม่กล้าแม้จะลืมตามองว่าตอนนี้เซฮุนเอารัดเอาเปรียบร่างกายเขาไปเพียงใด ต้องเดาเอาจากแรงสูดหายใจฟืดฟาดแถวยอดอกบวกกับเสียงชื้นแฉะรัวลิ้นเร่งความเสียว ตุ่มติ่งแดงช้ำบนอกอีกข้างก็ตกเป็นทาสแก่ท่อนนิ้วที่ไล่บี้จงใจจะดึงยืดให้ติดนิ้วออกมา จวบจนตัวตนอ่อนไหวไวต่อการกระตุ้นกำลังโดนชักรูดด้วยแรงไม่สม่ำเสมอในหัวสมองถึงว่างเปล่า ขาวโพลนไปหมด

        ทุกๆ ที่ที่เป็นจุดอ่อนได้ถูกเซฮุนควบคุมไว้หมดแล้ว รวมถึงใจดวงน้อยของแบคฮยอนก็ด้วย 

        "อาา"

        "ขอ อ้ะ! ขอโทษ ไม่ไหว"

        เสียงคำรามในลำคอบอกแบคฮยอนว่าเขากำลังข่วนหลังเซฮุนแรงเกินไป แต่มันห้ามไม่อยู่จริงๆ ในเมื่อปลายนิ้วใหญ่พาดผ่านรอยหยักที่ปลายแท่งย้ำๆ แถมยังกดจิกรูเปิดเล็กที่ฉาบด้วยน้ำข้นเหนียวนั่นอีก มันทรมานจนใจจะขาดอยู่แล้ว ไม่เหลือแรงพยุงตั้งคอให้ตรงต่อไปได้ ต้องก้มเอาหน้าผากทิ้งน้ำหนักฝากไว้ที่อกคนตรงหน้าพร้อมกับสองแขนส่งไปโอบรัดลำตัวหนาไว้ไม่ยอมปล่อย 

        "ไม่ไหวก็กัดผมได้ ทำอย่างที่คุณต้องการเลย"

        ประโยคเมื่อครู่คลอข้างหูระหว่างเซฮุนปล่อยให้แบคฮยอนได้พักหายใจ การละมือจากแท่งสีสดที่สั่นระริกไม่ได้หมายความว่าการกระทำของร่างสูงจะหยุดนิ่งตามไปด้วย กางเกงถูกร่นลงจนถึงหัวเข่าตั้งแต่คำแรกที่เริ่มประโยคด้วยซ้ำ หมดสิ่งกำบังขวางกั้นสายตาวายร้ายที่จ้องเขมือบเหยื่อลงท้องไปได้อีกหนึ่งชิ้น ริมฝีปากแห้งผากพรมจูบหัวไหล่มนจนถึงรอยแผลเป็นกลางอกบางที่เซฮุนชอบจับชอบลูบมัน แลบลิ้นแผ่วๆ ตามความยาวแผลจนแบคฮยอนต้องห่อไหล่เข้าหากันครางเสียงหวาน ปฏิกิริยาน่ารักนั่นทำเอาเซฮุนโหยหารสจูบอีกครั้ง ไม่ยากนักจะทำตามอารมณ์ด้วยการกระชากท้ายทอยอ่อนปวกเปียกขึ้นมาบังคับจูบ

        "อืม"

        เปล่งเสียงพึงพอใจกับการเก็บเกี่ยวความหวานในโพรงปากไร้แรงขัดขืน รูดปากเข้าหาลิ้นอ่อนหัดสำรวจทั่วทุกส่วนที่รับได้ หล่อหลอมสัมผัสลึกซึ้งตรึงใจกวาดควานชิมน้ำหวานจนแทบสำลักความสุขอยู่รอมร่อ เซฮุนเป็นคนป้อนจูบแต่กลับมัวเมาในรสจูบเสียเอง เป็นเขาเองที่ถอดถอนออกห่างร่างเล็กได้ยากเหลือเกิน ทั้งเนื้อตัวขาวสะอาดน่าจับต้องไปหมดทุดสัดส่วน ห้ามใจไม่ได้เผลอมือหยาบขยำแก้มก้นนุ่มนิ่มจนเต็มแรง ผลพวงของแรงบีบด้านหลังตีรวนส่งมายังด้านหน้า ยามสะโพกผายแอ่นหนีแรงเฟ้นเข้าหาแก่นกายขยายใหญ่ที่รอรับและเบียดกลับ

       เสียงแหบพร่าอื้ออึงในลำคอ เปลือกตาปิดสนิทแต่เบ้หน้าน้อยๆ หอบหายใจถี่กระชั้นด้วยห้วงอารมณ์รสจูบพรากอากาศไป ภาพทั้งหมดถูกพบเข้าเมื่อคนตัวสูงลืมตาขึ้นมองวงหน้าผุดผ่อง ปากหยักแยกออกพร้อมสายน้ำใสยืดติดให้นิ้วโป้งต้องปาดเช็ดที่มุมปากของทั้งคู่ เพราะอะไรกันแบคฮยอนถึงได้น่ารักขนาดนี้? ตามเนื้อตัวอ่อนแอ่นกำลังขึ้นสีแดงเถือก ปรือตาเคลือบไปด้วยน้ำตาแต่เต็มไปด้วยความต้องการอย่างไม่คิดจะปิดบัง เซฮุนไม่ลืมหรอกว่าเมื่อกี้เขาทำอะไรคั้งค้างไว้ ถ้าไม่ทำให้เสร็จคนดีของเขาต้องอัดอั้นมากแน่ๆ

        "อ้ะๆ อ๊า"

        มือหนึ่งคว้าเอวหนาคนยืนชิดและอีกมือก็เท้ากับขอบอ่างล้างมือด้านหลังให้เป็นหลักกันล้ม ทำไมถึงได้ซ่านเสียวขนาดนี้กันเพียงแค่แท่งรักโดนโอบอุ้มจนเต็มมือ เซฮุนทำเหมือนรู้จักร่างกายแบคฮยอนดี ดีเกินไปเสียด้วย ร่างสูงรู้ว่าควรขยับข้อมือแรงแค่ไหน ต้องขยี้จี้ตรงจุดใดถึงจะทำให้เขาคลั่ง แบคฮยอนตกเป็นรองร้องครางดังจนสุดเสียงเมื่อความวาบหวิวไต่ระดับทับถมกับอยู่ที่ปลายแท่งรัก ระบบการหายใจติดขัดมวนท้องบอกไม่ถูก และจังหวะสุดท้ายก่อนที่ม่านกั้นวิมานแห่งความสุขสมจะพังลงให้คนน่ารักได้สัมผัส เซฮุนก็ซุกไซร้ติ่งหูดึงสติไปอีกครั้งจนสายธารขุ่นข้นทะลักรดมือ

        "อ่าห์"

        แบคฮยอนเหมือนลอยเคว้งกลางอากาศ สายตาพร่าเลือนมองโครงหน้ารูปไข่ได้เพียงลางๆ ดีแค่ไหนเซฮุนยังช่วยกอดประคองอยู่ไม่ห่าง ไม่เช่นนั้นเข่าสองข้างต้องลงพับไปง่ายๆ อย่างไม่ต้องสงสัย

        "เหนื่อยหรือเปล่า หื้ม?"

        "แฮ่ก อยากนั่ง..."

        ไม่มีอะไรที่จะทำให้แฟนผู้ตกอยู่ในสภาพน่าสงสารไม่ได้ แขนใหญ่ยกแขนเรียวพาดลำคอแล้วพยุงเดินไปที่ชักโครก ก่อนปิดฝาสีขาวลงกดตัวนั่งทับและให้ร่างกายเปลือยเปล่านั่งบนตักเขาอีกที ลำตัวขนาดใหญ่และช่วงไหล่ที่กว้างใช้เป็นที่พักอย่างดีให้แผ่นหลังหมดกำลังได้พึ่งพิง แบคฮยอนเคยนึกมาตลอดว่าห้องน้ำจะเป็นส่วนที่ชื้นเย็น แต่เพิ่งรู้วันนี้เองว่าอยู่ในนี้นานๆ อากาศจะร้อนระอุจนเหงื่อโทรมกายขนาดนี้ แล้วเหมือนคนที่นั่งซ้อนหลังจะรับรู้ได้ ถึงใช้หลังมือซับเหงื่อตามไรผมที่ผุดขึ้นบริเวณขมับให้

        นาทีที่เงียบงันคนใกล้ฝื้นจากแรงราคะได้แต่เหลียวหน้ามองการกระทำเอาใจใส่ของคนรักด้วยท่าทีนิ่งเงียบ ใบหน้าคมสันกำลังช่วยเช็ดไล่ความร้อนออกจากตัวให้ และภาพนี้ก็ทำให้แบคฮยอนรู้สึกดีจนยื่นหน้าใกล้คนใจดีเพื่อส่งจูบดูดดื่มเนินนานเกือบลืมหายใจ เราต่างไม่อยากให้จูบนี้จบลง และแบคฮยอนก็แอบเห็นเซฮุนยกยิ้มเมื่อเราต่างอ้อยอิ่งในการผละริมฝีปากบวมเจ่อออกจากกัน

        "อึดอัดใช่มั้ย?"

        ความจริงไม่ต้องถามอวัยวะส่วนขึงแข็งก็ทิ่มบั้นท้ายและโคนขามาสักพักแล้ว จนถึงตอนนี้เซฮุนก็ยังไม่รู้ว่าแบคฮยอนได้เตรียมอะไรไว้ชดเชยคืนวันดีๆ ที่ขาดหายไป 

        "ซี๊ดด"

        คิ้วเข้มกระตุกย่นนิ่วหน้าซูดปากลืมตัวเมื่อครั้งมือเล็กอยู่ไม่สุขเอื้อมมาแตะดุดเป้ากางเกงนอนเขาอย่างจงใจ คนบนตักแนบฝ่ามือถูไถผ่านเนื้อผ้าโปร่งเบา พร้อมกันนั้นยังฝังหน้าขบเม้มแผงคอคนนั่งซ้อนหลัง โดยไม่ลืมงับลูกกระเดือกแหลมสุดเท่เข้าไปเต็มคำ เสี่ยววินาทีเซฮุนก็คว้าข้อมือเล็กไว้เป็นตัวประกัน แต่มันกลับไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากบังคับให้ตัวแสบใช้ร่องนิ้วระหว่างชี้กับกลางขยับขึ้นลงบริเวณหัวหยักเนิบนาบชักช้า จนแทบระเบิดเสียงทุ้มตำ่ออกมาทันทีเมื่อขีดความอดทนหมดลง

        "ฮึ่มม แบคฮยอน"       

        "ถ้าความอึดอัดเกิดจากฉันก็มาลงที่ฉัน ให้มันจบที่เรา อย่าไประบายกับคนอื่นอีก"

         ไม่แน่ใจว่าที่ปากแดงว่ามาคือคำข้อร้องหรือข่มขู่ แบคฮยอนน่าจะหมายถึงเรื่องที่เซฮุนจับเทรนนี่มาฟัดในของอัดให้เห็นตำตา เซฮุนยอมรับว่าจริงเรื่องที่เขามีอะไรกับคนอื่นเพื่อระบายอารมณ์เก็บกด นี่ก็เป็นเดือนแล้วที่เขาไม่เคยมีเซ็กส์กับคนรัก ทั้งที่ก่อนหน้านั้นความสัมพันธ์ทางกายของพวกเราแทบไม่เคยขาดตกบกพร่อง หลายอย่างทำให้เซฮุนไม่กล้าล่วงล้ำแบคฮยอนอีก แม้ตอนอยู่ใกล้กันเขาจะเป็นฝ่ายเข้าหาจาบจ้วงเอาเปรียบอีกคนบ่อยๆ จนดูเป็นพวกหื่นจัด แต่เพราะไม่สามารถลงมือทำสิ่งที่ร่างกายต้องกายได้จนสุดทาง ถึงได้แค่กอดจูบลูบคลำให้ชื่นใจเป็นครั้งคราว 

        เซฮุนเหมือนแมวอดอยากหิวโซแต่ไม่สามารถกินปลาที่อยู่ตรงหน้าได้ เพราะแค่คิดจะเคี้ยวความจำก็เตือนให้ระวังก้างจะติดคอแล้ว

        "ฉันจะช่วย... ให้ฉันช่วยนายได้มั้ยเซฮุน"

        "คะ คุณ!!"

        เสียงเข้มเพิ่มระดับดังขึ้นด้วยอารามตกใจและแปลกใจไปพร้อมกัน เวลานี้เซอุนไม่อาจละสายตาจากคนตัวบางที่ลุกจากตัก ย่อตัวดึงขอบกางเกงนอนเขาจนหลุดลุ่ยเพื่อปลดปล่อยแท่งร้อนให้ตั้งผงาดอวยสายตาฟ้าดิน ดูแววตาเรียวเล็กนั่นสิ ช่างเจือไปด้วยความหวามหวิวเติมเชื้อเพลิงโหมแรงอารมณ์ยิ่งกว่าอะไร ถ้าก้อนเนื้อในอกซ้ายกระดอนออกมาเต้นตุ๊บๆ ตรงหน้าได้มันคงออกมาเต้นให้แบคฮยอนดูแล้ว

        "แบคฮยอนจะทำอะไร?!"

        "ทำหน้าที่แฟนที่ดี"

        "อ่าา"

        เป็นครั้งแรก...

        นี่เป็นครั้งที่แบคฮยอนยอมใช้ปากกับเซฮุน ไม่สิ! ต้องบอกว่าเซฮุนคือคนแรกที่แบคฮยอนยอมทำให้ขนาดนี้ถึงจะถูก การที่ย้ายตัวลงมานั่งคุกเข่ากับพื้นห้องน้ำแล้วประคองแก่นกายใหญ่โตที่อยู่ระดับหน้าเข้าปากมันไม่ง่ายเลย แบคฮยอนต้องต่อสู้กับความกระดากในเบื้องลึกตั้งเท่าไหร่กว่าจะตัดสินใจอย่างนี้ 

        แล้วถามว่าทำแบบนี้ทำไม? เขาคงตอบได้อย่างไม่อายว่าทำเพราะไม่อยากให้เซฮุนนอกใจนอกกายไปหาคนอื่น ปฏิเสธไม่ได้ว่าเซ็กส์เป็นส่วนหนึ่งของความรัก การละเลยเรื่องบนเตียงหรือเมินเฉยการเชื่อมสัมพันธ์ทางกายมันส่งผลโดยตรงต่อความรักที่มีให้กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกไร้ค่าที่แบคฮยอนเพิ่งเผชิญมาเมื่อคืน ต่อให้โดนมีดนับพันทิ่มแทงยังไม่รู้จะเจ็บได้เท่านี้หรือเปล่าเลย



       หากสิ่งที่ติดค้างในใจคนตัวสูงไม่อาจลบได้ แบคฮยอนก็จะสร้างความทรงจำดีๆ ขึ้นเสียใหม่



        "อื้ออ"

        ลิ้นเงอะงะแตะส่วนปลายมนเพียงนิดลักษณะยังกล้าๆ กลัวๆ กับสิ่งแปลกใหม่ ลองยู้ปากดูดอังตามด้วยละเลงลิ้นหยอกเย้า เซฮุนก็ถึงกับขบกรามเกร็งตัวอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเห็นแบคฮยอนก็ยิ่งรู้ว่าเขามาถูกทาง มันช่วยเพิ่มความมั่นใจปลุกการเป็นผู้นำเกมรัก กล้าที่จะครอบครองตัวตนแสนคับปากเข้าไปทั้งหมดจนลืมอาย 

        รสชาติแปลกๆ คละคลุ้งอบอวลทั้งโพรงปากอุ่น พยายามผงกหัวขึ้นลงปรนเปรอให้ท่อนลำถูกรูดอมจนถ้วนทั่วตั้งแต่โคนจรดปลาย แบคฮยอนจำสีหน้าท่าทางเจ้าของมือที่คอยเสยผมหน้าม้าให้เขาตลอดการขยับปากได้ขึ้นใจ ดวงตาดำขลับจ้องเขม็งเหมือนต้องการจะสื่อบางอย่าง ลิ้นชมพูดูซีดและพยายามเลียริมฝีปากล่างตามนิสัยที่ชอบทำ บางครั้งฟันคมขยับครูดโดนรอยผิวขรุขระปลายแท่งด้วยความไม่ตั้งใจ เสียงคำรามหวามไหวก็ดังก้องพร้อมกับข้างแก้มเรียวขึ้นเป็นเส้นริ้วจากภาวะที่ต้องข่มอารมณ์
        
         "ให้ตายสิ! ฮืมม"

         ได้ใจไม่น้อยเลยที่สามารถสะกดโอเซฮุนให้ตกอยู่ในกำมือเช่นนี้ได้ รู้มั้ยว่าแบคฮยอนรู้สึกเป็นต่ออย่างถึงที่สุด ตอนนี้เซฮุนเหมือนขาดเขาไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว คอยแต่จะแทรกนิ้วเข้ากับเส้นผมและกดศีรษะเขาเข้าหาเพิ่มจังหวะถี่เร็วกว่าที่เป็น บางครั้งสะโพกสอบก็เด้งสวนด้วยลืมตัวและขัดใจแรงรูดปากเชื่องช้าในช่วงใกล้แตะขอบสวรรค์ เพราะแบบนั้นแบคฮยอนจึงสำลักท่อนยักษ์ที่เข้าลึกเกือบถึงคอหอย ไอโครกคลื่นเหียนอาเจียนสองสามครั้งแล้วฟาดมือลงโทษต้นขาแกร่งที่เหมือนจะฆ่ากันให้ตาย 

        "โทษที... ฮาา พอก่อน"

        กล่าวขอโทษที่ทำรุนแรงได้ไม่ทันขาดคำ ร่างบางก็ถูกดึงตัวออกจากกลางกายใกล้ปลดปล่อย ก่อนจะโดนหิ้วให้นั่งแยกขาคร่อมตักหันหน้าเข้าหาใบหน้าวงรีอีกครั้ง

        "ฮึก! เจ็บ"

        แบคฮยอนไม่ได้ตั้งตัวเลย จู่ๆ ทุกอย่างก็เกิดขึ้นรวดเร็วจนคว้าได้แต่เส้นผมเซฮุนติดมือมาเท่านั้น นิ้วเรียวขยุ้มกำผมหนาเข้าฝ่ามือทั้งสอง และอดทนต่อแรงเสียดทานที่ตีตื้นจากปากทางแคบมายันไขสันหลัง หนึ่งนิ้วยาวกำลังเอาแต่ใจแทรกสอดผ่านรอยจีบปิดสนิทที่ร้างลาบทรักมาพักใหญ่ให้เปิดกว้างขยับขยาย

        "ฮื่ออ เซฮุน อ้ะ อย่าใจร้อน เบาๆ"

        ไร้เสียงตอบรับว่าจะทำตามคำขอ ถึงต่อให้แบคฮยอนร้องไห้ต่อต้านก็ไม่มีทางหยุดนิ้วที่สองไม่ให้เข้าสำรวจช่องทางสีฉ่ำได้ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยจริงๆ แบคฮยอนทำอะไรไม่ได้มากนอกจากกอดคอและกัดบ่ากว้างกลั้นเสียงครวญน่าอายไว้ คนใจร้ายดึงดันนิ้วทั้งสองเข้ามาในร่างก่อนกดแช่สร้างความอึดอัดขัดตึงตลอดทาง จมูกรั้นพ่นลมหายใจติดขัดไม่ทั่วท้อง ก่อนจะโดนจับข้อมือข้างนึงมากอบกุมแท่งรักของเซฮุนอีกครั้งด้วยสีหน้าเว้าวอน
       
        "ช่วยผม... เราช่วยกัน... นะครับที่รัก"

        ประโยคฟังดูไม่ประติดประต่อ มีแต่เราสองคนเท่านั้นที่เข้าใจ มากกว่าคำพูดใดแววตาที่จับจ้องกันอธิบายเหตุผลในใจได้หมดสิ้น 



        มันไม่ใช่แค่ความใคร่ ทุกสิ่งเกิดจากความรัก



        "อือ อ๊ะๆ"

       ไม่รู้อะไรแล้ว แบคฮยอนแค่ขยับมือให้เซฮุนแล้วนั่งตัวแข็งทื่อผวาว๊าบทุกครั้งที่ท่อนนิ้วเคลื่อนเข้ากายชนผนังนุ่มด้านใน เซฮุนประคองแผ่นหลังแคบลูบไล้ปลอบโยนคนน่ารักที่แม้จะเจ็บกับการชำแรกยังไงก็ยังรูดรั้งแก่นกลางให้เขาได้อย่างดี ช่องทางฝืดเคืองตอดรัดนิ้วยาวให้สอดสวนยากลำบาก แต่เวลาผ่านไปไม่นานรอยจีบก็คลายตัวต้อนรับนิ้วที่สามเข้าไปได้อีก

        "ฟิตไปหมด เหมือนเดิมเลย"

        เซฮุนกระซิบคำชมหยาบโลนปั่นประสาทใกล้ใบหู เขาไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายมีสติรับฟังแค่ไหน รู้แต่ว่าสีหน้าแบคฮยอนตอนนี้ทำให้เขามีอารมณ์สุดๆ ไปเลย แพขนตากำลังปิดสนิท ช่วงที่ใบหน้าแดงก่ำเชิดขึ้นพร้อมกัดปากแน่นปล่อยเสียงรัญจวนอื้ออึงขึ้นจมูก หนึ่งแขนเรียวกำจิกผมเขาไว้เป็นที่ระบาย อีกมืออยู่ด้านล่างสานต่อการส่งตัวตนเขาให้ใกล้ถึงจุดสูงสุด 

        "ลึกอีก อึก!"

        เสียงเฉอะแฉะเกิดจากแรงกระทั้นของก้านนิ้วถี่ยิบพาลให้สะโพกงอนเด้งรับทุกท่วงท่า ความลึกที่เพิ่มขึ้นกระทบจุดลับด้านในอย่างจังจนสะดุ้งเฮือก แก่นกายเล็กไสเสือกขูดกับกล้ามท้องตรงหน้าแล้วลุกชันขึ้นอีกครา แต่ทว่าเหมือนโดนกลั่นแกล้งเพราะเซฮุนไม่ยอมแตะต้องมันสักนิดเดียว

        "เซฮุน... ใกล้แล้ว ฮ่ะ"

        "ผมด้วย"

        แบคฮยอนเอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วสะบัดผมเปียกชุ่มเหงื่อไม่ให้ปรกหน้า จังหวะโจนจ้วงนิ้วทั้งสามลื่นขึ้นและหนักหน่วงทุกๆ การสอดใส่ อกเล็กแอ่นยื่นเสนอตัวให้ลิ้นสากเลียระรัวทั้งสองข้าง รอยฟันนับสิบแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ตามผิวให้ระลึกถึง เขาทั้งสองกำลังหลงอยู่ในภวังค์แห่งความกระสันและโหยหา ต่างคนต่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่เพราะในไม่ช้าความกระหายในรสรักก็จะจบลงแลกกับความสุขเอ่อล้นที่จะได้รับกลับมา

        "อ๊า อ่าห์"

        "ซี๊ดด อาห์"

        วินาทีที่โลกทั้งใบกำลังจะดับสูญ สายธารสีขุ่นมากมายก็พวยพุ่งยืนยันว่าพวกเขาได้ช่วยกันสำเร็จไปแล้วอีกขั้น ถึงจะไม่ได้สัมผัสส่วนโป่งพองด้านหน้าแบคฮยอนก็ปลดปล่อยอีกครั้งจนเต็มหน้าท้องเซฮุน ร่างหนาเองก็ปล่อยน้ำแห่งชายเลอะฝ่ามือและซอกขาคนตัวเล็กเช่นกัน สองกายยังคงกอดรัดอยู่อย่างนั้น ภายในห้องน้ำระงมด้วยเสียงแข่งกันหอบหายใจกระทั่งกระจกส่องหน้าเต็มไปด้วยฝ้าเกาะ  

        "อึก!"

        ถึงเวลาดึงนิ้วออกจากกายสั่นเทา เซฮุนก็ชักมือกลับเสียรุนแรงจนแบคฮยอนถึงกับเบะปากตัวงอ จากยามแรกช่องทางร้อนวูบเพราะมีแรงเสียดสี แต่ต่อมากลับโล่งหวิวเมื่อสิ่งเติมเต็มถูกปลดพันธนาการออกไปในครั้งเดียว 

        "อีกรอบมั้ย?"

        ยิ้มล้อคนในอ้อมอก นึกสนุกแซวแหย่เรียกเลือดที่ข้างแก้มอมชมพู ใครๆ ก็รู้ว่าเซฮุนเป็นพวกชอบแกล้งยิ่งกับแบคฮยอนด้วยแล้ว ยิ่งอยากรังแกบ่อยๆ

        "งื้ออ อย่านะ... ไม่ ไม่เอาแล้ว"

        บทรักเร่าร้อนจบลงด้วยดี ในขณะที่ร่างบอบบางสูญเสียน้ำไปถึงสองครั้ง เขาไม่เหลือแรงจะทำอะไรได้อีก เพียงแค่ลุกขึ้นยืนยังเป็นเรื่องยาก จะให้ต่อมากกว่านี้มีหวังคงได้สลบคาห้องน้ำ

        "เอาไงดี เหนี่ยวตัวขนาดนี้?"

        "...."

        "ผมอาบน้ำให้แล้วกัน"



        ดูท่าว่าภาพจิตนาการเซฮุนจะไม่สูญเปล่าอย่างที่คิด...

กลับไปต่อที่เด็กดีจ้า