NC #ฟิคปล่อยฮบ • 9 •

        ทุกครั้งที่กอดแบคฮยอนเซฮุนจะรู้สึกว่าอีกคนตัวเล็กเอามากๆ มันทำให้เขารู้สึกดี มันทำให้ไม่อยากปล่อยคนคนนี้หลุดลอยจากวงแขนไปเลย เซฮุนมีความหวงแหนและโกรธทุกครั้งที่น้องชายตัวแสบพยายามแตะต้องของรักของเขา สิ่งที่ค้างคาในใจมานานกับภาพติดตาทำให้ความรักของเราไม่เคยคืบหน้าไปได้ไกล ปมในใจบางทีก็ยากจะลบแต่ถ้าไม่เริ่มคิดที่จะแก้ ชีวิตคู่ระหว่างเขากับแบคฮยอนคงต้องพังลงในไม่ช้า

        ทางแก้ความกลัวคือต้องเผชิญหน้ากับมัน และนี่คือความท้าทายสำหรับเซฮุน

        "หนาวหรอ"

        เสียงทุ้มเอ่ยเรียบขณะพรมจูบทั่วใบหน้าหวาน แบคฮยอนเลิกต่อต้านได้สักพักแล้ว คนตัวเล็กยืนข่มตาหลับไม่อยากเห็นสิ่งที่ตนถูกกระทำ แต่ลมเย็นที่พัดผ่านก็ก่อให้เกิดอาการสะท้านผิวช่วงบนอันไร้เสื้อผ้าปกคลุม เซฮุนคงรับรู้ได้ว่าผิวขาวกำลังโดนลมหนาวโลมเลียเพียงใด ร่างกายสมบูรณ์แบบจึงเบียดแทรกแยกขาเรียวออกจากกันเพื่อให้ลำตัวเขาอยู่ตรงกลางระหว่างพื้นที่นั้น

        "หนาวเนื้อห่มเนื้อ"

        คนพูดถอดเสื้อตัวเองก้มกระซิบพร่าชวนสยิว ร่างบางลืมตามองมัดกล้ามเนื้อตรงหน้านิดหน่อยก่อนหัวใจจะกระตุกวูบเพราะมือร้อนเข้าโจมตีสองยอดอกฉับพลัน 

        "อ๊า"

        แรงสะกิดตุ่มไตเชื่องช้าเนิบนาบแต่สุดแสนจะทรมานใจ ความเสียวตีรวนไปทั่วอกล้นปรี่ขึ้นมาเจือสองแก้มแดงให้โดนร่างสูงจับฟัดเสียยกใหญ่ สันจมูกได้รูปกดซ้ำไล่จากข้างแก้มจวนเจียนถึงมุมปาก ดวงตาสีนิลหยุดมองความจิ้มลิ้มของกลีบปากแห้งผากก็ยั้งใจไม่อยู่ สีแดงเคลือบบนรูปทรงกระจับน่าหลงใหลเชิญชวนให้ลิ้มลอง ไม่ต้องลังเลอะไรอีกแล้วในการทาบทับประกบปากลงไป จูบลึกซึ้งช่วยเพิ่มอรรถรสการสานสัมพันธ์ระหว่างกายได้เป็นอย่างดี ลิ้นชำนาญแลบเลียเกลี่ยทั่วความนุ่มหยุ่นอย่างโหยหา หมั่นเขี้ยวมากๆ ก็จงใจดูดงับริมฝีปากล่างคนตัวเล็กจนยืดติดออกมา

        โพรงปากอุ่นชื้นยังคงทำหน้าที่สอดเรียวลิ้นรุกรานคนอ่อนประสบการณ์ไม่ลดละ ลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดเข้าหาความหวานอย่างตั้งใจในบางครั้งก็ห่อปากรูดดึงลิ้นเล็กดื้อด้านพยายามหลบเลี่ยงเป็นการลงโทษ พร้อมกันนั้นส่วนปลายนิ้วแข็งแรงยังคงไม่หยุดจุดชนวนความร้อนแรงที่ยอดบัวงาม 

        เซฮุนสอดประสานปลุกปั้นอารมณ์แฟนตัวน้อยให้ล่องลอยทุกกระบวนท่า เมื่อขยับแตะเขี่ยสมใจแล้วก็วางมือจากอกบาง วาดแขนตระกองกอดหุ่นกระทัดรัดตามที่ได้บอกว่าจะมอบความอบอุ่นให้ เนื้อตัวขาวสะอาดเย็นเฉียบลามทั่วทุกส่วนสัดที่เปลือยเปล่า ไม่ว่าละเลงฝ่ามือสำรวจไปจุดใดเขาก็หยุดเค้นคลึงนวดเฟ้นให้เกิดความร้อนเพื่อถ่ายเทไออุ่นให้ ร่างสูงลูบไล้อย่างถ้วนทั่วทั้งที่ปากก็ตระบมจูบไม่เว้นช่วงให้พักหายใจ เซฮุนมีน้ำใจไล่ความหนาวให้คนตัวเล็กสุดกำลัง แต่ใครจะรู้บ้างว่าแท้จริงการกระทำของหมาป่าเจ้าเล่ห์หวังผลปั่นประสาทเหยื่อให้คล้อยตามเพียงเท่านั้น ยิ่งล่อหลอกด้วยสัมผัสมากเท่าไหร่เจ้ากระต่ายก็จะถูกเคี้ยวได้ง่ายโดยไม่ต้องใช้กำลังบังคับให้เจ็บตัวทั้งสองฝ่าย

        "ฮะ อ่ะ"

        แบคฮยอนกำข้อมือเซฮุนไว้มั่นหยุดการรุกคืบปลายนิ้วลงในขอบกางเกง แบบนี้แหละที่คนเอาแต่ใจไม่ชอบเอามากๆ เขาอุตส่าห์หว่านล้อมทุกอย่างแต่แบคฮยอนก็ยังไม่ยอมใจอ่อน เซฮุนเริ่มข้องใจทิ้งรอยจูบซับตรงมุมหยักริมฝีปากบนก่อนจะอ้อยอิ่งผละออก สิ่งที่ตามมาคือสายน้ำใสยืดติดบ้างก็เลอะคางเรียวจนต้องประทับปากเก็บกวาดทำความสะอาดให้ ตาคมก้มมองดวงตาฉ่ำน้ำทรงเสน่ห์คู่นั้นพร้อมแสยะยิ้ม สืบท้าวเบียดช่วงล่างเข้าหาสะโพกแบคฮยอนจนชิดแนบกับระเบียงยิ่งกว่าเดิม 

        "แบบนี้จะยังดื้ออีกมั้ยหื้ม"

        "อ๊ะ อ้า เซฮุน... อย่าขยับ"

        มันคือวิธีแก้เผ็ดไว้ดัดไม้แข็งให้กลายเป็นไม้อ่อน ในเมื่อแบคฮยอนไม่ยอมให้ใช้มือเซฮุนก็จะใช้ส่วนโป่งพองภายใต้กางเกงถูไถเสียดสีกันโดยตรงเสียเลย น่าเสียดายที่เราทั้งคู่ยังมีกางเกงขวางกั้นถึงสองชั้น ไม่อย่างนั้นระเบียงห้องนอนคงลุกเป็นไฟชนิดว่าสาดน้ำเท่าไหร่ก็ไม่สามารถดับลงได้

        "เรียกอีกสิครับ อืมม เรียกชื่อผมอีก บอกซิว่าใครเป็นเจ้าของคุณ"

        คิดจะแกล้งคนตัวเล็กเขาก็ดันมาเสียวซะเอง แล้วกางเกงที่มันมีซิปเนี่ย เวลาปัดป่ายส่วนอ่อนไหวไปโดนแนวซิปของอีกคนมันเพิ่มความหวิวขนาดว่าต้องกัดฟันคำรามกันเลยทีเดียว

        "พอที ฮือ พอ อ้าา"

        มือนึงยันแผงอกแกร่งด้วยแรงอันน้อยนิด อีกมือกลับคว้าต้นคอเซฮุนขยุ้มกลุ่มผมไว้เพื่อพยุงตัว ทุกอย่างในร่างกายดูสวนทางกันไปหมด ปากปฏิเสธแต่ร่างกายกลับแอ่นรับเสนอตัวอยู่กลายๆ เข่าสองข้างปราศจากเรี่ยวแรงหยัดยืนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่แน่ใจ ความหวามไหวปกคลุมไปทั่วพาลให้สมองคิดอะไรไม่ออก กล้ามเนื้อแข็งๆ เลื่อนไถลตามแต่เจ้าของสะโพกพลิ้วจะกดสีหรือส่ายร่อนเข้าหา 

        "พูดสิแบคฮยอน จำชื่อผัวได้อยู่มั้ย"

        "เสียว มันเสียว"

        เป้ากางเกงสีกันจนร้อนฉ่าคงยังไม่สาแก่ใจคนใจร้ายสินะ จุดสีอ่อนบนหน้าอกถึงแข็งเป็นไตจากแรงบดขยี้บีบคลึงเช่นนี้อีก สองก้านนิ้วประกบแนบยอดอกหนีบคีบดึงเล่นประหนึ่งเป็นร่างกายของตนยังไงอย่างนั้น นี่มันร่างกายของแบคฮยอนนะไม่ใช่ของโอเซฮุนสักหน่อย จะจับจะลูบอะไรทำไมไม่เคยเกรงใจกันบ้าง คำพูดหยาบคายนั่นก็ด้วย ทำไมต้องคอยย้ำสถานะตัวเองอยู่บ่อยๆ มันน่าโมโหที่อีกคนเอาเปรียบเขาจนเกินไป และที่น่าโมโหยิ่งกว่าคือแบคฮยอนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ทำไมจิตใจต้องหวั่นไหวกับเรื่องลามกอนาจารในที่กลางแจ้งแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ ไม่อยากยอมรับว่ารู้สึกดีทั้งข้างล่างและข้างบน เหมือนสำนึกดีเบื้องลึกถูกโยนทิ้งไปทั้งที่เราทำเรื่องอย่างว่ากันอย่างประเจิดประเจ้อ  

        "ซะ เซฮุน ฮ้ะ"

        ด้วยแรงอารมณ์โหมกระพือทำให้หลงลืมปล่อยเสียงน่าเกียจเกินกลั้นไหว แต่บางทีก็กลัวใครจะมาเห็นเข้า แม้ดูรอบข้างแล้วจะไร้ผู้คนอยู่อาศัยก็ตามที

       "เด็กดีของผม"

        ลูบหัวทุยชื่นชมประคองสองแก้มจูบแผ่วเบาลงกลางหน้าผากสวย รู้มั้ยทำไมเซฮุนถึงอยากได้ยินชื่อตัวเองนักหนา เพราะมันเป็นเครื่องยืนยันว่าแบคฮยอนยังอยู่กับเขายังไงล่ะ ต่อให้ภาพในอดีตร่างเล็กจะเคยเรียกหาแต่น้องชายเขา แต่เสียงปัจจุบันจะช่วยดึงเซฮุนกลับจากการโดนฝันร้ายครอบงำได้ แค่รู้ว่าตอนนี้คนที่แบคฮยอนต้องการให้กอดเป็นเซฮุนไม่ใช่คังเซ แค่นี้ภาพหลอนก็มลายหายไปแล้ว

        "หวงนะ รู้มั้ย"

        พูดชิดกระหม่อมคนที่มีความสูงน้อยกว่าด้วยอารมณ์ที่อยากบอกว่าเขาน่ะรักและหวงแบคฮยอนแค่ไหน ถึงจะเอาแต่ใจ ถึงจะทำอะไรโง่ๆ ลงไปเยอะ แต่รักก็คือรัก พอได้ครอบครองยิ่งรักมากจนไม่อยากเสียไป ไม่มีวันที่จะยกคนคนนี้ให้ใครเด็ดขาด

        สิ่งที่คิดถ่ายทอดออกมาเป็นจูบนิ่มนวลบนเปลือกตาของสุดที่รักคนนี้ กลิ่นหอมเฉพาะตัวของแบคฮยอนเพิ่มจังหวะการเต้นของหัวใจอยู่ไม่น้อย พอได้คลอเคลียแก้มใสก็ไม่อยากจะออกห่าง ปลายจมูกกดฝังแก้มนุ่มเลยไปถึงสันกรามพลางจูบละเมียดสูงขึ้นขบงับติ่งหูน่ารักอย่างเอ็นดู ใบหูแดงก่ำล่อตาล่อใจให้แหย่ลิ้นลงรูแคบหยอกเอิญเรียกเสียงครางกระเส่าได้ไม่ยาก เจ้าของเนื้อนิ่มหน้าแดงซ่านไรขนอ่อนลุกชันต้องเอียงคอซบบ่าหนาคล้ายเหนื่อยอ่อน 

        ดูท่าว่าทุกอย่างจะเข้าทางเซฮุนไปเสียหมด

        "เซฮุน...ฮึก!"

        โมเม้นที่เกือบซึ้งเปลี่ยนเป็นสยิวในบัดดล เพราะใบหน้าหล่อเหลาลดระดับไปนั่งคุกเข่าพร้อมใช้ปากครอบครองติ่งนูนบนอกทั้งสองรวดเร็วไม่ให้ได้เตรียมใจ ลิ้นชื้นกวาดวนเป็นวงรอบฐานก่อนละเลงรัวถี่สลับดูดกัดสร้างรอยแดงช้ำไปรอบอก เว้นเสียแต่ตรงรอยแผลเป็นที่ร่างสูงจะเบามือทะนุถนอมเป็นพิเศษ เกลียวคลื่นความกระสันหมุนวนจนมวนท้องพลอยให้มือไม้อ่อน แบคฮยอนรู้สึกตัวอยู่ตลอดว่ากำลังโดนปลดกระดุมกางเกงแต่ก็ยังไม่มีปัญญาร้องห้าม สุ้มเสียงแหบแห้งเปล่งไม่ออกเพราะถูกกล่อมประสาทด้วยลิ้นอุ่นแถวเนินอก จะรู้สึกว่าก้าวพลาดตกเหวก็ต่อเมื่อลมเย็นว๊าบรอดผ่านหว่างขาให้ใจแกว่ง

         ดวงตาเรียวปรือหรี่ก้มมองแล้วต้องเม้มปากเป็นเส้นตรง ด้วยสภาพร่างกายไม่เหลือผ้าผ่อนปกปิดสักชิ้น กางเกงตัวเก่งกับชั้นในก็รูดลงไปอยู่ที่ข้อเท้าอย่างน่าอาย มือกร้านกำลังลูบเรื่อยตั้งแต่น่องขึ้นมาจวบโคนขาด้านในจนแบคฮยอนครางงือ แต่คนชอบลวนลามยังมีหน้าช้อนตาขึ้นมองโชว์ยิ้มหวาน ระหว่างสบตาคนที่นั่งกับพื้นค่อยๆ จูบต่ำมาถึงหน้าท้อง แอ่งสะดือตกเป็นของเล่นให้ลิ้นร้อนกลั่นแกล้งก่อนหันไปกัดท้องน้อยหยอกเย้า ร่างบางต้องบิดสะโพกหนีสองสามทีเซฮุนถึงยอมถอยออก แต่สิ่งที่ทิ้งไว้ตามผิวลื่นมือคือรอยฟันตีตราแสดงความเป็นเจ้าของทุกสัดส่วน 

        "อ้ะ ฮืม"

        "จะทำให้ผมหลงไปถึงไหนกัน"

        ไม่เลย แบคฮยอนไม่ได้ทำอะไรเลย คนตัวเล็กแค่ครางหอบตามการกระทำที่เซฮุนหยิบยื่นมาให้เท่านั้น แล้วดูแกนกายเล็กตรงหน้านี่สิ แข็งตัวสั่นไหวเปิดเผยความต้องการชัดเจนขนาดนี้แล้ว น่าเสียดายแค่ไหนที่เซฮุนจะต้องทำใจแข็งไม่สัมผัสจับต้องมัน แต่เอาเถอะ ยังไงก็ต้องทำตามแผนที่วางไว้เพราะนี่เป็นรอบแรก เขาต้องการให้ร่างบางเสร็จจากความสุขที่ได้จากช่องทางด้านหลังเพียงอย่างเดียว

         พรึบ!

        "ฮื่อ เจ็บๆ"

        ความโหดร้ายระรอกใหม่เปิดฉากได้เจ็บแสบแสนสาหัส เอวเล็กถูกพลิกกลับหันออกทางนอกระเบียงเท้าแขนกับขอบปูนแล้วโดนจับโก่งสะโพกงอนงามขึ้นเล็กน้อย เพียงเสี่ยวนาทีนิ้วยาวก็ชำแรกผ่านความฝืดเคืองอย่างทุลักทุเล เซฮุนดูจะใจร้ายกว่าที่คิดเมื่อนิ้วที่สองแทรกต้านแรงบีบรัดตามมาติดๆ ทั้งที่นิ้วแรกจมลึกอยู่ภายในยังทำหน้าที่ขยายช่องทางได้ไม่ดีเท่าที่ควร ความจุกเสียดแล่นพล่านขึ้นสมองจนน้ำตาร่วง เจ้าของก้านนิ้วที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ไม่ฟังเสียงอะไรทั้งสิ้น คิดแต่จะขยับสองนิ้วเอาชนะสิ่งที่โอบรัดเพิ่มความร้าวรานให้แบคฮยอนเป็นเท่าตัว

        "ทนหน่อย ถ้าผมใส่เข้าไปเลยคุณแย่แน่"

        นี่เรียกว่าคำปลอบโยนอย่างนั้นเหรอ แบคฮยอนว่ามันไม่น่าฟังที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมาเลย ไม่มาโดนเองจะไปรู้อะไร แค่นี้ก็เจ็บจนพูดไม่ออกแล้วระหว่างที่นิ้วเบิกทางเริ่มลื่นไหลเข้าออกง่ายอย่างเห็นได้ชัด จังหวะที่นึกกระเง้ากระงอดอยู่ในใจก็เหมือนมีลมร้อนเป่ารดแก้มก้มให้วูบวาบหดเกร็งต้นขาโดยอัตโนมัติ และเมื่อเหลียวมองก็พบว่า...

        งั่ม!

        "โอ๊ย! กัดทำไม มันเจ็บ"

        อยากฟาดให้ตายเลยจริงๆ ทำไมถึงชอบกัดนักหนา บนตัวเขามีแต่รอยกฟันเกลื่อนไปทั่ว นี่ล่าสุดก็งับก้นด้วยสีหน้าหื่นกระหายแบบนั้นอีก เพราะแบบนี้ไงแบคฮยอนถึงไม่อยากยอมให้เพราะบทรักจะลงเอยด้วยความรุนแรงแบบนี้แหละ

        "โวยวายได้แปลว่าหายเจ็บแล้ว"

        ความลอยหน้าลอยตาของเซฮุนกำลังท้าแววตาเขียวปัดที่มองมา ร่างสูงโปร่งยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนชักนิ้วออกจากช่องทางจนแบคฮยอนสะดุ้งเฮือก ก้มหน้ามอบกับท่อนแขนที่วางพาดขอบระเบียงเมื่อรู้สึกโหวงหวิวช่วงก้นกบลงไป ขณะปล่อยให้ร่างเล็กสลบไสล เซฮุนเริ่มหันมาสนใจตัวเองอีกครั้งด้วยการถอดเข็มขัดตามด้วยกางเกงนอกและในเหวี่ยงไปในห้องนอนแบบลวกๆ แก่นกายใหญ่โตออกมาสู่โลกกว้างผงาดเชิดเต็มฝ่ามือที่รูดรั้งเตรียมพร้อมกับฉากสำคัญในไม่ช้า

        "ถุงยาง"

        เสียงเล็กเล็ดรอดไม่เต็มปากในคำเตือน แน่ล่ะว่ากระดากที่ต้องพูดแต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะเหนียมอายต่อไปก็ใช่ที่ ทุกครั้งเซฮุนจะใช้ถุงยางเพื่อความสบายใจของเราทั้งคู่ อีกอย่างเนื้อลื่นๆ สามารถช่วยลดความเจ็บของแบคฮยอนลงด้วยอีกทาง ซึ่งสถาการณ์ตอนนี้ไม่มีแม้สารหล่อลื่นใดๆ ผิวถุงยางน่าจะเป็นอย่างเดียวที่จะบรรเทาอาการเจ็บหน่วงที่เขาต้องแบกรับไว้ได้บ้าง

        "ลืมไปได้เลย ถุงยางไม่อยู่ในขั้นตอนการวางแผนครอบครัวเราอีกแล้วที่รัก"

        "อ๊ะ อย่าเพิ่ง ฮึก"

        มุ้ยคิ้วสงสัยในประโยคบอกเล่าไม่ถึงอึดใจ ปลายแก่นกายขนาดโตก็ดันประชิดเข้าปากทางทันที ปลีกก้นถูกจับแยกออกด้วยมือหนา ลำตัวที่มีมัดกล้ามมุ่งมั่นนำลำกายจ่อเล็งให้ตรงจุด แบคฮยอนได้แต่ฟุบหน้าลงกับแขนหลับตาและเม้มปากแน่นทุกจังหวะเสือกส่งตัวตนเข้ามา ช่องท้องกระอักกระอ่วนอึดอัดสุดบรรยาย เจ็บร้าวไล่ตามไขสันหลังเพราะทางแคบแน่นตึงกำลังขยายจากอวัยวะขึงแข็งที่โจนจ้วง 

        ไม่ใช่ร่างเพียวคนเดียวที่กัดฟันฝืนทน เซฮุนเองก็กัดฟันจนข้างแก้มขึ้นเป็นริ้ว แก่นกายปวดหนึบต้องการปลดปล่อยก็ว่าแย่พอแล้ว ยังต้องมาเจอทางบีบอัดรอบๆ ทั้งที่ล่วงเลยมาได้เพียงครึ่งทางเท่านั้น ปากหนาพรูลมระบายความตึงเครียดภายในก่อนจับสะโพกผายให้ถนัดถนี่ กลั้นใจหนึ่งครั้งแล้วกระแทกส่วนที่เหลือให้จมดิ่งสู่ทางรักที่ปรารถนา

        "อึก! อ๊าา"

        ร่างผอมบางหวีดร้องครางหวิวพร้อมกับเซฮุนนิ่งค้างเพิ่มความคุ้นชินให้มากกว่านี้ แบคฮยอนคงเจ็บน่าดู เพราะเขาเบิกทางก่อนหน้าไว้แค่สองนิ้วผิดกับสิ่งที่สอดใส่เข้าไปขนาดไซส์มันต่างกันเยอะอยู่ คนดีของเซฮุนเหมือนจะทรุดลงไปให้ได้ทุกเมื่อเลย แอบเป็นห่วงต้องคอยใช้แขนเกี่ยวรองเอวบางไว้ป้องกันอีกคนล้มพับไปแบบไม่รู้ตัว จะว่าไปตอนนี้เขาเองอาจต้องหาที่พยุงร่างตัวเองแล้วเหมือนกัน โพรงอุ่นในตัวแบคฮยอนเล่นงานเซฮุนจนต้องส่งแขนยาวไปเท้าระเบียงคร่อมซ้อนหลังคนตัวเล็กไว้ โครงหน้ารูปไข่ออดอ้อนด้วยการซบซอกคอคนที่อยู่ข้างหน้า คลอเคล้าจูบปลอบหลังท้ายทอยพร้อมสูดดมกลิ่นเฉพาะกายของแบคฮยอนเป็นการเพิ่มพลัง

        "ผมขยับแล้วนะ รัดแน่นจนปวดไปหมด"

        "อือ เบา ซี๊ด"

        สะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวเชื่องช้าพากระแสไฟฟ้าสถิตแล่นวูบชาวาบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แท่งเนื้อแทรกลึกค่อยๆ พองใหญ่ขึ้นภายในตัวเขาอย่างยากจะห้าม อีกคนคอยเน้นหนักกระแทกแรงขึ้นพาลให้หัวหมุนติ้วแทบยืนไม่ไหว ด้านหลังแบคฮยอนกำลังถูกล็อคด้วยฝ่ามือร้อนคอยกดแผ่นหลังเขาแอ่นลงให้บั้นท้ายโก่งลอยรับส่วนเชื่อมต่อในท่ากางขา ภาวะช่วงสอดใส่เต็มไปด้วยเสียงคราง เสียงเนื้อกระทบกัน และเสียงเฉอะแฉะจากสารคัดหลั่งตามธรรมชาติวนกรอกหูเหมือนต้องมนต์สะกด จิตใจพล่าเลือนเคลิบเคลิ้มในรสรักได้ง่ายดายเพราะสิ่งเร้าเหล่านี้ สัมผัสจากเซฮุนก็เป็นอีกสิ่งมอมเมากระตุ้นความใคร่ให้พุ่งสูงไปอีก ลิ้นเปียกชื้นละเลงชิมทั่วแผ่นหลังขาวอย่างซุกซน ไม่แพ้ตัวตนที่คืบคลานลึกล้ำรุนแรงเสียจนร่างบางต้องตัวโยนไปตามแรงกระทั้น

        "ตรงนั้น... มันลึก"

        "รู้สึกดีใช่มั้ยล่ะ"

        ใบหน้าหวานส่ายไปมาไม่กล้าปฏิเสธว่ามันเป็นเรื่องจริง เซฮุนรู้ดีว่าแบคฮยอนชอบอะไรไม่ชอบอะไร ตรงไหนที่โดนแล้วมีเสียงครางระงมนั่นคือจุดลับแห่งความหรรษาที่ซ่อนอยู่ การกดย้ำเพิ่มจังหวะเร่าร้อนตรงจุดเล้นลับส่งผลโดยตรงมายังแก่นกายเล็กจนสั่นระริก ปลายสีชมพูมีน้ำเคลือบเยิ้มบอกถึงอารมณ์หวามไหวว่าทุกอย่างที่เซฮุนเล้าโลมมันได้ผล 

        "ไม่ไหวจะ...ฮื่อ อย่าแกล้ง"

        อีกนิดเท่านั้น แบคฮยอนเกือบส่งมือน้อยไปปรนเปรอแท่งสีหวานของตนได้อยู่แล้วเชียว หากไม่ติดว่าคนนิสัยไม่ดีฉวยโอกาสปัดมือเขาทิ้งแล้วส่งมือมากอบกุมกลางกายเขาพร้อมกับใช้นิ้วปิดกั้นรูเล็กส่วนยอดไม่ให้ได้ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่น แบบนี้มันทรมานกันชัดๆ ขาเรียวหนีบชิดโดยมือน้อยก็บีบข้อมือใหญ่ที่กุมชีวิตเขาไว้กึ่งจะขอร้องกึ่งจะขัดขืนอยู่ในที แบคฮยอนสารภาพตรงๆ ว่าสุดจะทน เขาไม่ไหวแล้ว ทำยังไงก็ได้ให้รอดจากแรงผลักดันที่กระจุกรวมกันอยู่ปลายแท่งไปเสียที

        "ยังไม่ถึงเวลา ห้ามช่วยตัวเองเด็ดขาด คุณต้องถึงจุดเพราะสิ่งที่อยู่ภายในเท่านั้น"

        "งืออ"

        "ไม่อ้อนนะ อีกนิดเดียว"

        ว่าแล้วก็หอบหิ้วน้ำหนักตัวไม่นักของแบคฮยอนย้ายมาอีกฝั่งตรงประตูระเบียง จับให้คนหอบจัดหันหน้าแนบกระจกบานเลื่อนโดยร่างสูงยืนซ้อนหลังไม่ห่างหาย ขยับสะโพกผายเต็มฝ่ามือให้เข้าท่าและสอดใส่อาวุธประจำกายตรงปากทางสีช้ำอีกหนพาลเอาร่างเล็กสะดุ้งโหยง จากนั้นจังหวะขยับโยกครั้งใหม่ก็ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

        "อืออ"

        มือน้อยกวาดสะเปะสะปะไปในอากาศก่อนจับเอื้อมมาบีบหน้าขาเซฮุนทางด้านหลังแทนคำเตือนให้เบาสะโพกลงหน่อย แบคฮยอนกำลังโดนความเย็นจากกระจกแผ่ซ่านไปทั่วกายด้านหน้า ยิ่งเซฮุนดุนดันมาลำตัวแบคฮยอนยิ่งเบียดชิดกระจกมากขึ้น เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดตามการสวนสะโพกทุกครั้งนั่นก็เพราะผิวหนังกำลังเสียดสีเข้ากับของแข็งจนเริ่มแสบ แก่นกายตั้งชันไถลถูบานกระจกเป็นอีกจุดที่ทำให้ดวงตาใสหลับลงปิดกั้นความน่าอายไม่อยากเห็น มันซ่านเสียวตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะแรงกระแทกรัวเร็วและรุนแรง บวกกับกลางกายถูกกดเบียดแนบบานเลื่อนด้วยแล้วอารมณ์ก็พุ่งสูงเจียนระเบิด 

        ตราบเท่าที่จะกักเก็บความกระสันซ่านไว้ได้

        "อ๊ะ อ่าห์"

        จุดสิ้นสุดมาถึงแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นร่างสูงแทรกลึกขรูดเน้นบางส่วนภายในทางคับแคบจนแบคฮยอนต้องปลดปล่อยออกมาอย่างเกินกลั้น ร่างน้อยกระตุกสองสามครั้งระหว่างคายน้ำขุ่นข้นกระจายเลอะกระจกเป็นวงกว้าง หลักฐานแสดงถึงความหน้าไม่อายของเขาเด่นหราและเหนอะเหนียว แต่ก็ทำได้แค่มองแล้วหน้าแดงเท่านั้นแหละ จะให้เช็ดทำความสะอาดเนื้อตัวหรือกระจกตอนนี้คนด้านหลังคงไม่ปล่อยให้เขาทำตามใจเป็นแน่

        "ฮืมม แบคฮยอน"

        เสียงคำรามในคอกับสีหน้าเคร่งเครียดมาพร้อมการเร่งกระทั้นอัดท่อนเนื้อกับช่องทางตอดตุบกว่าปกติหลังการปลดปล่อย นี่คือสิ่งที่แบคฮยอนตั้งใจเอาคืนเขาอย่างนั้นหรือเปล่า ทำไมทางรักถึงขมิบดูดกลางกายเขามากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงเราจะไม่มีอะไรกันมาพักใหญ่ แต่เซฮุนจำได้ดีว่าทุกครั้งที่ผ่านมารสชาติการร่วมรักระหว่างเรามันซาบซ่านขนาดไหน แต่วันนี้รู้สึกได้เลยว่ามันดีเกินไปกว่าทุกวันที่ผ่านมา ดีจนต้องเผลอควงสะโพกสาดอัดดิบเถื่อนกระทั่งเห็นใบหน้าบิดเบี้ยวของอีกคนแล้วนึกสงสารอยู่ลึกๆ

        แต่ความรุนแรงก็ยังเท่าเดิมไม่มีออมมือ

        "ซี๊ดดด อาห์"

        สวนเอวเข้าหาร่างผอมอีกแค่ครั้งเดียวทุกอย่างก็หยุดนิ่งเหมือนโลกหยุดหมุน สายธารแห่งรักทะลักล้นแก่นกายที่เสียบคา บ้างก็หยดลงพื้นบ้างก็คั้งค้างในโพรงอุ่นที่สามารถกักเก็บทายาทนับล้านไว้มากโข คางแหลมเกยลาดไหล่แคบในท่าทีเหน็ดเหนื่อยเอาการหลังเสร็จสม หางตาเห็นเหงื่อเม็ดโตไหลข้างกกหูคนแนบแก้มไปกับกระจกเซฮุนก็ไม่เกี่ยงจะเช็ดออกให้ ได้หอมแก้มนุ่มขอกำลังใจไปหลายทีกว่าปากบางจะหันมาบอกปัดความรำคาญออกจากตัว

        "เอาออกไปได้แล้ว ทับมาอยู่ได้"

        "ต้องแช่ไว้นานๆ ถึงจะดี"

        แบคฮยอนคว่ำหน้าใส่คนด้านหลังทันที แต่ประโยคทะลึ่งกับรอยยิ้มร่าไม่ยีระแบบนี้มันชวนให้หงุดหงิดเป็นบ้า

        "เหนื่อย ออกไป"

        "รอบต่อไปบนเตียง แค่ท่ามาตรฐานก็พอเนอะ"

        "เซฮุน คนบ้านี่! อื้มมม"

        บทลงโทษสำหรับแบคฮยอน คือการโดนเซฮุนทรมานร่างกายซ้ำไปซ้ำมาหลายต่อหลายรอบ

        แต่บทลงโทษสำหรับเซฮุน คือการทำให้แบคฮยอนจดจำสัมผัสที่เขามอบให้ให้ขึ้นใจไม่มีวันลืม

แมวพิมพ์ -_-||

วนรถกลับไปเด็กดีจ่ะ