NC #ฟิคปล่อยฮบ • 13 •

        "อื้อออ"

        เซฮุนรั้งท้ายทอยแบคฮยอนแน่นหนาเกินไป นำมาสู่เสียงประท้วงเรียกร้องหาอากาศเมื่อจูบดำเนินมานานแทบพรากลมหายใจไปหมดปอด เซฮุนอ้อยอิ่งถอดถอนการจุมพิตเชื่องช้ายอมให้คนน่ารักหอบหายใจถี่กระชั้นได้ตามต้องการ แถมไม่รังเกียจสักนิดหากจะเอื้อเฟื้อเรือนร่างท่อนบนไร้สิ่งปกปิดให้แบคฮยอนซบหน้าพักพิง

        การปล่อยให้ร่างกายเติมเต็มออกซิเจนผ่านไปรวดเร็วแค่พริบตาเดียว แรงอารมณ์ที่มีมากกว่าชักนำให้เซฮุนดันไหล่แบคฮยอนถอยหลังนิดหน่อยแล้วจัดการดอมดมต้นคอหอมอย่างกระหาย มันช่างให้ความรู้สึกคล้ายกับจมอยู่ในกองตุ๊กตาตัวนิ่ม ไม่ว่าจะซุกไซ้ไล่จมูกจุดใดก็นุ่มนิ่มเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนหลงใหลทุกอณู โดยเฉพาะแถวพวงแก้มยิ่งแล้วใหญ่ เพียงสันจมูกกดทาบลงไปไม่เบานักเนื้อนวลก็บุ๋มยุบตามแรงอย่างน่าฟัดที่สุด

        "ซี๊ดดด"

        ไม่ใช่คนตัวเล็กฝ่ายเดียวอีกแล้วที่ครางกระเส่าเพราะถูกละเลงจูบรอบกรอบหน้า ตามด้วยลิ้นหนาแลบเลียซอกคอชโลมน้ำลายจนเปียกเปรอะ คนตัวสูงเองตอนนี้ก็ต้องสะดุ้งซู๊ดปากเพราะแรงบีบคลึงจากมือเรียวที่เป้ากางเกงเช่นกัน 

        ซิปที่รูดค้างไว้กึ่งหนึ่งบัดนี้ล่วงเลยเปิดอ้าในสภาพหัวซิปเลื่อนลงจนสุดทาง เกิดช่องว่างปรากฏให้เห็นถึงชั้นในสีสว่างที่เซฮุนสวมใส่อยู่ด้านใน จากนั้นแค่อึดใจนิ้วสวยก็สอดเข้าช่องว่างทักทายส่วนกลางตัวผ่านเนื้อผ้าแสนบางด้วยแรงหนักสลับเบาจนอีกคนส่งเสียงชอบใจ เท่านี้โอเซฮุนก็ตกมาอยู่ในอุ้มมือแบคฮยอนอย่างง่ายได้

        "แบค ฮ ฮยอน ดี!"

        "แบบนี้ดีกว่าอีก"

        เทียบระหว่างการสัมผัสส่วนโป่งพองบนเนื้อผ้ากับใช้ฝ่ามือสอดเข้าไปกอบกุมโดยตรง ไม่ต้องเดาเลยว่าอย่างไหนจะดีกว่า แม้นิ้วทั้งห้าที่ย้ายจากด้านนอกไต่เข้าด้านในอันเดอร์แวร์จะกำท่อนแข็งไม่มิดก็เถอะ แต่เจ้าของมือก็พยายามชักรูดขึ้นลงทั้งที่ยางยืดขอบชั้นในรัดข้อมือเล็กจนเกิดเป็นเปื้อนแดง แก้วตาสีหม่นช้อนมองสีหน้าพึงพอใจคนอยู่สูงกว่าแล้วอวดยิ้มยั่ว แขนอีกข้างว่างจากการช่วยขยับตัวตนเซฮุนยังคล้องก้านคอแกร่งอยู่อย่างนั้น เห็นเซฮุนหลับตาพลางเลียปากสุขสมตามการเคลื่อนไหวที่เขามอบให้ก็รั้งท้ายทอยคนอยู่ใกล้เข้ามาประกบจูบ แข้งขาแบคฮยอนดูจะอ่อนแรง เข่ามันพาลจะอ่อนยวบถึงต้องคว้าเส้นผมผู้รุกล้ำมาขยุ้มไว้จนเสียทรง ระหว่างที่เซฮุนพยายามส่งลิ้นร้อนมาขโมยความหวานในโพรงปาก

        ตุบ

        ร่างโปร่งดันแบคฮยอนลงนอนบนเตียงเมื่อเจ้าตัวทำท่าจะหยัดยืนต่อไม่ไหว อีกอย่างเซฮุนเองก็ใจร้อนเกินกว่าจะยืนนัวเนียไปมาได้นาน เพราะสิ่งที่ร้อนกว่าคือแกนกายที่ถูกแบคฮยอนตามใจจนอยากเผชิญศึกรักเดี๋ยวนี้ตอนนี้เลย ร่างกำยำยืนมองคนนอนชันขาขึ้นกับเตียงข้างหนึ่ง จังหวะนั้นแผ่นอกบางก็กระเพื่อมหอบทอดตามองด้วยแววตาปรือปรอยสุดบรรยาย ยิ่งเห็นยิ่งหยุดคิดเรื่องลามกไม่ได้ ขนาดมีความคิดอยากพุ่งไปฉีกเสื้อผ้าครบชุดที่บังสัดส่วนน่ามองออกให้พ้นๆ ลูกตา 

        แต่ก่อนจะไปถึงขั้นนั้น เซฮุนคงต้องกำจัดกางเกงแสนเกะกะของตัวเองเป็นอย่างแรก

        "วันนี้คุณเด็ดสุด"

        โถมตัวเปลือยเปล่าขึ้นทาบทับ พาลำตัวแทรกกลางหว่างขาแบคฮยอนพร้อมกระซิบข้างหูก่อเกิดความร้อนที่สองแก้มฉับพลัน กระทั่งคนฟังรีบหันหน้าหนีไปอีกทางซ่อนอาการขวยเขินแทบไม่มิด และแน่นอนว่าเซฮุนถูกใจที่เห็นแบคฮยอนออกอาการอายเช่นนี้ เขาจึงมอบจูบแผ่วเบาตามไรผมบนหน้าผากแคบเป็นการชมเชย ก่อนจะนึกสนุกหยอกล้องับปากเข้าติ่งหูคนตัวเล็กดูดดุนเพิ่มความซ่านเสียวให้ทวีคูณขึ้นไปอีก

        "อ้ะ ซ เซ..."

        ลิ้นสากแหย่รูหูกลั่นแกล้งกระตุ้นเสียงครางใสดังกว่าที่เคย คนทำแอบยิ้มแถวลำคอระหงหลังเล่นติ่งเนื้อจนสาใจ ชายหนุ่มด้านบนจรดริมฝีปากหยักสำรวจผิวคออีกฝ่ายอย่างรักใคร่ บางจุดถูกทำรอยสีสวยปรากฏให้เห็นทันทีที่ผละจากการดูดดึง บางจุดนึกอยากชิมรสจึงลงลิ้นเลียก่อนฝากคมเขี้ยวอวดรอยฟันให้ระลึกถึง การกระทำแบบนี้เล่นงานแบคฮยอนจนดิ้นขลุกขลักต้านทานความหวามไหวไว้ไม่อยู่ ขนอ่อนเรียงตัวลุกเกลียวฟ้องว่าคนโดนรังแกกำลังคล้อยตามเป็นอย่างมาก

        และแล้วอาภรณ์กีดขวางก็พลอยมลายหายจากเรือนร่างงามที่ละชิ้น เซฮุนถอดเสื้อยืดตัวใหญ่ปาลงข้างเตียง ตามไปติดๆ ด้วยกางเกงขาสั้นที่ตอนนี้อาจจะลอยไปตกแถวปลายเตียงแล้วเรียบร้อย เหลือกางเกงในชิ้นสุดท้ายที่เซฮุนจดจ้องมันอยู่นานแต่ก็ชั่งใจว่าจะยังไม่ถอดออกตอนนี้

        "ทำไม... ไม่ถอด?"

        "แบบนี้เซ็กซี่กว่าอีก"

        รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทวนคำคล้ายที่แบคฮยอนเคยพูดก่อนหน้า แววตาคมสบเข้ากับคนนอนผงกหัวขึ้นมองแปลกใจว่าทำไมเซฮุนถึงไม่ถอดออกให้หมดๆ ทีเดียว ใจจริงแบคฮยอนอยากลุกไปลงมือเสียเองด้วยซ้ำ ความรู้สึกอึดอัดคับตึงตีรวนจะแย่อยู่แล้ว ขณะที่กำลังนึกขัดใจศีรษะก็ทิ้งลงไปบนเตียงพร้อมหลับตาลงหมดเรี่ยวแรง แต่ในเวลาถัดมาเปลือกตาจำต้องเบิกโพรงอีกคราเมื่อมีไอร้อนเป่ารดทั่วต้นขาด้านในอย่างน่าหวาดเสียว

         ภาพที่เห็นทำให้ต้องกัดปากข่มเสียงน่าอายไม่ให้หลุดรอดดังเกินไป เซฮุนกำลังยกขาเขาขึ้นพาดบ่าแล้วบรรจงจูบไล่ตั้งแต่ปลีน่องเรื่อยมาถึงโคนขา ความอ่อนโยนส่งผ่านทางแววตาสีนิลคู่นั้นเด่นชัดทั้งที่คนทำยังมอบสัมผัสชวนสยิวให้อย่างต่อเนื่อง คล้ายกับต้องมนต์สะกดที่เผลอจ้องภาพเหล่านั้นไม่วางตา วินาทีต่อมาแบคฮยอนก็ต้องระบายความเสียวสะท้านจิกนิ้วลงกับผ้าปูที่นอน หลังคนขี้แกล้งครอบปากผ่านกางเกงชั้นในดูดเม้มแรงๆ ลงบนส่วนไวต่อความรู้สึก

        "ฮึก อ๊าา"

        ขาที่เคยอยู่บนไหล่กว้างตกมาบนเตียงเพราะเซฮุนก้มตัวลงต่ำเพื่อให้ความสนใจกับสิ่งที่ขยายขึ้นภายใต้ผ้าชิ้นสุดท้ายที่แบคฮยอนเหลืออยู่ ใบหน้าหล่ออยู่ตรงกลางหว่างขาร่างบางขณะไม่เหลือสติควบคุมตัวเองได้อีก ยิ่งปากอุ่นหยอกล้อกับแก่นกายเล็กมากเท่าไหร่สะโพกผายก็จะยกตัวขึ้นเสนออย่างไม่ตั้งใจ สองขาคอยแต่จะแยกออกกว้างอำนวยความสะดวกให้เซฮุนเล่นกับร่างกายตนได้ง่ายขึ้นอีก

        "วันนี้รู้สึกไวนะ"

        เซฮุนไม่รอช้าคว้าขอบกางเกงตัวจิ๋วออกทีเดียวลงถึงหัวเข่า คนพูดซ่อนรอยยิ้มด้วยการกดจูบเหนือหัวหน่าวคนใต้ร่างอย่างเอ็นดู เกิดริ้วสีแดงฉายวาบบนพวงแก้มคนน่ารักลามไปถึงใบหู จะไม่ให้เขินได้อย่างไรก็ความแข็งขืนมาพร้อมกับน้ำใสที่อยู่บนปลายแท่งชุ่มฉ่ำจนเตะตาเซฮุนขนาดนั้น นี่เพียงแค่เริ่มต้นแต่อารมณ์กลับหวั่นไหวเจียนระเบิด น่าอับอายจริงๆ 

        "อ๊ะ เซฮุน! ไม่เอา อ อย่าเลียตรงนั้น เดี๋ยวมัน..."

        ไม่ฟังกันเลย!

        นิ้วกลางกับนิ้วนางถูกส่งเข้าโพรงปากตนและกัดไว้ช่วยห้ามเสียงคราง สีหน้าที่เคยน่ารักกลับเหยเกรีบตะปบเข้าศีรษะคนที่จับกลางกายเขาไปครอบครองด้วยริมฝีปากหยุ่น และโยกหัวขึ้นลงตามจังหวะอย่างที่ควรจะเป็น ใจดวงน้อยของแบคฮยอนคงเต้นเป็นปกติไม่กระตุกวูบอย่างนี้เลย หากชายคนรักไม่ใช้ลิ้นปัดป้ายผ่านรอยหยักส่วนหัวเล่นคล้ายกำลังเลียไอศกรีมแท่งโปรดอย่างนั้น

        "ฮื้อออ"

        ถึงนิ้วยังคาปากอยู่ก็ไม่ช่วยให้สุ้มเสียงเล็ดลอดออกมาไม่ได้ อกบางแอ่นรับปลายนิ้วทุกครั้งที่เซฮุนส่งมาขยี้จนจุดสีชูชันเป็นไตแข็ง ในหัวมันโหวงๆ ต้องส่ายหน้าไล่ความอื้ออึงออกไปทำให้ผมกระจัดกระจายเต็มหมอนสาเหตุก็มาจากปากหนาขยับปรนเปรอถี่รัวขึ้นทุกที ร่างกายกายชาหนึบไปด้วยกระแสความซ่านเสียวไหลผ่านเกินกว่าที่คนตัวเล็กจะแบกรับต่อไปได้

        "ฮะ อ่าห์~"

        วินาทีถัดมาม่านกั้นวิมานก็ทลายลง...

        เซฮุนทำให้แค่ครู่เดียวเท่านั้นอารมณ์หวั่นไหวก็ระเบิดเข้าไปในช่องปากทุกหยาดหยด แบคฮยอนตัวเกร็งกระตุกซ้ำๆ พ่นความอัดอั้นออกมาเป็นสาย สุดท้ายเจ้าของผิวขาวจัดก็นอนนิ่งคล้ายวิญญาณหลุดออกจากร่างเพราะการปลดปล่อย

         "เยอะเชียว"

        ไม่รู้หรอกว่าเซฮุนมีสีหน้าแบบไหนตอนพูด แต่เมื่อแบคฮยอนฝืนลืมตามองก็พบว่าคนตัวสูงนั่งหลังตรงกำลังบ้วนน้ำขาวขุ่นปริมาณตามที่เจ้าตัวว่าเยอะลงฝ่ามือก่อนขยับป้ายของเหลวลื่นเลอะตรงช่องทางด้านหลัง สัมผัสเย็นวาบทำเอาร่างบางถดบั้นท้ายหนีเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ดีแค่ไหนที่เซฮุนมือไวคว้าท่อนขาเรียวไว้ได้และรีบกดคลึงปากทางให้ผ่อนคลาย ท่ามกลางการดิ้นขัดขืนของคนที่เพิ่งเสียน้ำเสียเหงื่อไปหยกๆ

        "วันนี้คุณไม่ใช่เล่นเลย ฮึๆ"

        แบคฮยอนอยากมุดเตียงหายตัวไปให้รู้แล้วรู้รอด จะได้ไม่ต้องมาได้ยินคำชื่นชมบวกเสียงหัวเราะในลำคอแสนทะลึ่งของแฟนตัวเองแบบนี้ จะว่าไปก็ต้องโทษร่างกายไม่รักดีของเขาด้วยถึงจะถูก หากไม่ใช่เพราะเกิดวาบหวิวกับก้านนิ้วที่กำลังแตะวนแถวรอยพับอย่างนั้น แก่นกายที่เคยอ่อนยวบไปคงไม่ลุกแข็งขึ้นเร็วขนาดนี้ให้โดนล้อ

        "โคตรน่ากด"

        "หยุดล้อได้มั้ย!"

        ชอบทำให้อายอยู่เรื่อย! ตีเพี๊ยะเข้ามัดกล้ามแขนคนตัวใหญ่ที่คลานมาล้มตัวคร่อมเขาแล้วไล่ฟัดหอมแก้มชนิดว่าหน้าจมหายไปกับเตียงสปิง เซฮุนจะไปรู้อะไร คนตัวสูงไม่มีวันเข้าใจหรอกว่าแบคฮยอนต้องเก็บความรู้สึกอะไรไว้บ้างตั้งแต่ถูกพาไปอยู่ที่บ้านพักต่างจังหวัดนั่น 

        ใครจะรู้ว่าระหว่างที่เซฮุนเจ็บแขนแบคฮยอนมักแอบช่วยตัวเองบ่อยๆ โดยไม่ให้อีกคนรู้ ทั้งที่เขาเป็นคนปฏิเสธสั่งห้ามเรื่องอย่างว่าแต่ความต้องการกลับเพิ่มขึ้นสูงเสียเอง ยอมรับอย่างไม่อายว่าช่วงหลังมานี้แบคฮยอนต้องการเซฮุนมากจริงๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความคิดลามกพวกนี้มันผุดมาจากไหน หรือเพราะอะไรความต้องการทางเพศของเขาถึงสูงขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

        หรือจะเป็นผลข้างเคียงของยาบำรุงที่เซฮุนบังคับให้กินทุกวันหรือเปล่านะ?

        ความผิดปกติมันยังไม่จบแค่นั้น บ่อยนี้บางครั้งอารมณ์ก็สวิงอย่างน่าประหลาด เช่นตอนดูหนังอยู่จู่ๆ ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นทั้งที่ไม่ใช่ฉากเศร้าอะไรเลย หรือไม่ก็จะโมโหขึ้นมาเสียดื้อๆ อย่างคืนที่แบคฮยอนเช็ดตัวให้เซฮุน รวมถึงเมื่อครู่ก็ด้วย เขาควบคุมอาการร้อนรนกับนัดของท่านประธานไม่ได้จนเกือบโดนจับพิรุธได้ แล้วดูตอนนี้สิกลับเคลิบเคลิ้มตามการเมคเลิฟถึงเพียงนี้ หรือที่ร่างกายเป็นแบบนี้เกิดจากความเครียดสะสมมามากกว่าอาทิตย์เลยส่งผลให้ระดับฮอร์โมนผิดปกติ อารมณ์จึงแปรรวนง่ายอย่างนั้นหรือเปล่า? 

        แบคฮยอนไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ ไม่ได้มีความรู้ด้านการแพทย์นักหรอก เขาแค่คาดเดาตามความเข้าใจผสมกับสิ่งที่เคยได้ฟังตามรายการสุขภาพในโทรทัศน์เพื่อหาสาเหตุมารองรับเท่านั้น

        ครืด ครืด ครืด

        หัวเตียงสั่นครืดจากสายเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนที่วางไว้ ในทีแรกไม่มีใครคิดจะใส่ใจแต่พอเสียงเริ่มดังต่อเนื่องเซฮุนก็อดจะรำคาญไม่ได้ 

        "ให้มันได้อย่างนี้สิวะ!"

        ริมฝีปากหนาพลันต้องละจากการคลุกเคล้าแผ่นอกชุ่มน้ำลาย ทิ้งไว้เพียงจ้ำแดงบนผิวขาวแสดงฝีมือการขบเม้มของเจ้าตัวไว้ถ้วนทั่ว ขณะควานมือไปหาต้นต่อเสียงรบกวนคนตัวสูงก็สบถขัดใจต่อว่าปลายสายที่โทรมาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มพอดิบพอดี แบคฮยอนได้ยินและลืมตามองเจ้าของปลายจมูกโด่งอยู่เหนือหน้าผากเขากำลังเคลื่อนตัวหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงโดยไม่พูดอะไร กระทั่งคนด้านบนเห็นหน้าจอมือถือ สีหน้าหงุดหงิดก็กลายเป็นลังเลขึ้นมา และนั่นก็พลอยทำให้แบคฮยอนที่มองอยู่เป็นกังวลตามไปด้วย

        "พ่อโทรตาม"

        เซฮุนเท้าศอกบนหมอนข้างศีรษะแบคฮยอน นัยน์ตาเจ้าเสน่ห์เหลือบมองคนรักที่อยู่ใต้ร่างอย่างนึกสับสนว่าเขาควรรับสายบิดาดีหรือเปล่า หรือถ้ารับเขาจะอ้างเหตุผลการเบี้ยวนัดครั้งนี้อย่างไร แว๊บหนึ่งทำให้เซฮุนรู้สึกว่าเขาต้องเลือกระหว่างรับสายแล้วโกหกพ่อ หรือเลือกตัดสายทิ้งจะได้ไม่ต้องอธิบาย 

        สถานการณ์แบบนี้เซฮุนว่ามันน่าอึดอัดใจ และเขาก็รู้สึกไม่ชอบเอามากๆ

        พรึ่บ

        แบคฮยอนจะไม่ปล่อยให้เซฮุนลังเลอีกแล้ว มือเรียวรีบแย่งของใช้ส่วนตัวของร่างสูงมาถือไว้และเสียมารยาทกดปิดเครื่องเสียเดี๋ยวนั้น เขาไม่รู้หรอกว่าเจ้าของมือถือที่ขมวดคิ้วมองมาด้วยความไม่เข้าใจจะโกรธหรือไม่ เมื่อแบคฮยอนปิดโอกาสการติดต่อกับท่านประธานอย่างนั้น 

        "ตอนนี้... ช่วยสนใจแค่ฉันคนเดียวจะได้มั้ย"

        ต่อให้เซฮุนไม่พอใจมองว่าเห็นแก่ตัวแบคฮยอนก็ยืนยันจะทำแบบนี้อยู่ดี ขอเพียงแค่ให้เซฮุนอยู่กับเขาแค่นั้นก็พอ

        "ใช่แบคฮยอนตัวจริงหรือเปล่า ดูแปลกไปนะ"

        ได้แต่มองหาความจริงในดวงตาคู่สวยโดยที่เซฮุนไม่สามารถตอบตัวเองได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพยอนแบคฮยอน แฟนเขาไม่เคยเอาแต่ใจแบบนี้ ไม่ชินเลยที่จะเห็นคนตัวเล็กไม่มีเหตุผล จะบอกว่าไม่ชอบก็คงไม่ใช่ แต่ไม่ให้สงสัยเลยก็ไม่ได้ คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวันเปลี่ยนไปนิดเดียวก็รู้สึกแล้ว จริงมั้ย?

        "แบคฮยอนคนนี้ก็แค่ต้องการเซฮุนเป็นพิเศษ"

        กลีบปากกระจับว่าจบก็ปล่อยมือถือเซฮุนตกไปอยู่บนเตียง ก่อนจะดันไหล่หนาบนตัวให้นอนลงแล้วพลิกร่างเพรียวขึ้นมาอยู่ด้านบนแทน เซฮุนดูตกใจเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็พ่นยิ้มออกมาเหมือนเริ่มจะเข้าใจสถานการณ์มากขึ้น สองมือหนาช่วยประคองเอวคอดให้ย้ายมานั่งบนหน้าขา พร้อมเลิกคิ้วเข้มข้างหนึ่งรอดูว่าแบคฮยอนจะทำอะไรต่อไปเมื่อแฟนตัวเล็กหยิบสารหล่อลื่นจากลิ้นชักหัวเตียงมาบีบลงฝ่ามือ ซึ่งสิ่งที่เซฮุนคิดไว้ก็ไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากสิ่งที่คนน่ารักกำลังจะลงมือทำสักเท่าไหร่ 

        แต่ก็ถือว่าเกินคาดไปพอสมควร

        "อึก! เซฮุน ฮือออ"

        ความใจกล้าที่จะประคองแก่นกายขนาดใหญ่ของแฟนหน้าหล่อเข้ามาในตัวทำให้ต้องส่งเสียงเหมือนจะอ้อน แต่ไม่เลย! แบคฮยอนกำลังเจ็บมากต่างหาก ทั้งที่แยกขาออกให้กว้างที่สุดในท่านั่งยองๆ และพยายามกดตัวลงบนอวัยวะแข็งแกร่งที่แทบแทรกผ่านปากทางคับแคบเข้าไปไม่ได้แม้จะทาเคลือบแท่งร้อนไว้ด้วยเจลแล้วก็ตาม แบคฮยอนต้องใช้ความอดทนระดับสูงแค่ไหนกันเพื่อให้ผ่านช่วงเวลาโหดร้ายนี้ไปได้ เพิ่งจะเริ่มต้นก็ทรมานอย่างบอกไม่ถูก จะไปต่อได้สักกี่น้ำก็ไม่รู้

        "ไม่เจ็บหรือไง ยังไม่ได้เบิกทางเลย"

        เซฮุนถามด้วยความเป็นห่วง ทำไมจะจำไม่ได้ว่าตัวเองทำหรือยังไม่ได้ขั้นตอนไหนบ้าง จู่ๆ จะใส่ทั้งที่รอยจีบปิดสนิทขนาดนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย การกระโดดข้ามขั้นแบบนี้แน่นอนว่ายังไงแบคฮยอนก็ต้องเจ็บ อ่านจากสีหน้าย่ำแย่ที่อีกคนอดทนกัดปากล่างจนห้อเลือด เห็นแล้วก็นึกสงสาร

        "คุณไม่ไหวหรอก"

        "วะ ไหว!"

        ร่างใหญ่ส่ายหน้าเหนื่อยใจแล้วลุกขึ้นนั่งโอบหลังหุ่นบอบบางบนตักให้ถนัดด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกมือส่งไปคว้าอาวุธประจำกายจ่อเล็งตรงช่องทางแบคฮยอนอีกครา ปลายมนถูเบียดรอยจีบเพิ่มแรงกดเข้าเพียงเล็กน้อยแล้วดึงออก คล้ายจะสอนให้รู้วิธีทำหลังคนตัวเล็กพยายามอยู่นานก็ยังไม่สำเร็จ ช่วงล่างกำลังค่อยเป็นค่อยไปเซฮุนจึงดึงแขนเรียวมาเกี่ยวคอและตระกองกอดร่างน้อยให้แน่นหนา ส่งสายตาว้อนวอนมองใบหน้าแดงจัดตรงหน้าก่อนกดท้ายทอยอีกคนเข้ามารับจูบ ลิ้นสากมีหน้าที่สอดส่ายกล่อมให้ลิ้นเล็กหลงไปตามการชักนำที่คนตัวสูงต้องการ ระหว่างนั้นสะโพกสอบก็เริ่มขยับเข้าแทรกหนักขึ้นอีกนิดช่วงรสจูบคละคลุ้งไปด้วยความอ่อนหวาน

        "อื้อออ"

        หลังจากทางรักถูกเสียดสีแบคฮยอนก็ชะงักไป คนรู้งานรีบถอนจูบออกและหยุดการยัดเยียดกลางกายเข้าใส่เพราะกลัวอีกฝ่ายจะเจ็บจึงยอมรามือ ร่างหนาค่อยๆ เริ่มใหม่ด้วยการสูดดมกลิ่นกายขาวผ่องที่ต้นคอคนบนตักหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะจู่โจมยอดอกสีสวยที่เห็นกี่ครั้งก็ห้ามใจไม่อยู่ มีเสียงดูดดึงดังคลอตลอดตามด้วยการโก่งตัวหนีสัมผัสรุนแรงที่ปลายยอดอก แบคฮยอนรู้สึกได้เลยว่ามันจะต้องระบมหลังจากนี้แน่ๆ แต่กระนั้นคนตัวสูงก็ยังตามไปกัดย้ำ บ้างก็ละเลงลิ้นกับส่วนติ่งนูนจนพอใจ คนถูกกระทำได้แต่เงยหน้าอ้าปากงับอากาศครางอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว 

        จังหวะนี้แหละที่เซฮุนเห็นสมควรว่าแบคฮยอนน่าจะผ่อนคลายมากพอจนพร้อมแล้ว

        "อ๊าา"

        เล็บคมจิกลงไปเต็มแรงบนไหล่กว้าง น้ำตาใสเอ่อล้นหัวตาเพราะเจ็บจุกไปพร้อมๆ กับท่อนเนื้อไซส์โตเติมเต็มเสือกไสเข้ามาจนสุดความยาว คางมนวางเกยไหล่เจ้าของขาที่พยุงน้ำหนักตัวเขาไว้พลางซบใบหน้าเจียนจะร้องไห้แถวซอกคอคลุ้งด้วยกลิ่นน้ำหอมแบบผู้ชายที่แบคฮยอนชอบดมจากเซฮุนบ่อยๆ แบคฮยอนถอนหายใจกับบั้นท้ายอันคับตึงยากจะหลีกเลี่ยง แต่ดีอยู่มากที่มีมือหนาคอยลูบหัวปลอบก่อนจะจูบซับหัวไหล่เนียนจนความเจ็บแทบไม่มีผลอะไรอีก เมื่อเซฮุนทำให้เขารู้สึกถึงความใส่ใจและถูกทะนุถนอมถึงเพียงนี้

        "เริ่มนะ?"

        "นอน นอนลง"

        "ให้ผมทำเถอะ เดี๋ยวก็เจ็บอีก"

        "บอกให้นอนไง"

        "โอเคครับโอเค ดุจังแฮะ"

        ได้แต่พูดอ้อมแอ้มกลั้วหัวเราะยกมือขึ้นสองข้างระดับหัวให้รู้ว่าเขายอมแพ้แล้ว ว่าเสร็จเซฮุนก็เอนหลังนอนหงายลงไปอย่างว่าง่าย ก่อนจะเอื่อมมือประสานเข้าเรียวนิ้วแบคฮยอนข้างที่ไม่ได้ถูกใช้ยันหน้าท้องเพื่อทรงตัว แรงบีบที่ฝ่ามือเล็กกระชับมาไม่ใช่น้อยๆ เลยในจังหวะที่แบคฮยอนเริ่มขยับ ทุกอย่างดูติดขัดยากลำบากในช่วงแรก ขนาดว่าคนนอนเฉยๆ ถึงกับเป่าปากระบายความอึดอัดที่โดนช่องทางอุ่นตอดรัดพาลให้ปวดหนึบไปหมด

        เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง แบคฮยอนดูจะจับจังหวะการขย่มโยกได้ถูกต้อง สะโพกอวบสวมครอบความเป็นชายอีกฝ่ายอย่างคล่องแคว่ง คุมจังหวะขึ้นลงสม่ำเสมอได้ดีอย่างคนหัวไวเรียนรู้ได้เร็ว ฟันขาวกัดปากล่างตอนยกมือขึ้นเสยผมเพราะลำตัวกระเด้งกระดอนเสียจนผมสลวยปลิวไม่เป็นทรง บางครั้งร่างผอมก็ต้องสะดุ้งร้องอย่างลืมตัวเมื่อจุดลับถูกกระทบเข้าเต็มแรง แบคฮยอนดูจะไม่รับรับรู้สิ่งรอบข้างอื่นใดแล้ว สมองทั้งสองซีกกำลังขาวโพลนตกอยู่ในภวังค์ความต้องการอย่างไม่มีสิ้นสุด

        "ดีจัง ฮ้าา"

        "แบคฮยอน ซี๊ดดด อย่างนั้น"

        เวลามีคนตัวเล็กอยู่บนตัวมันดีจริงๆ นะ อาจจะช้าไม่ทันใจเซฮุนไปบ้างในบางท่วงท่า แต่ได้นอนมองคนหน้าหวานกดตัวลงมาตามแต่ใจเจ้าตัวต้องการนี่มันสุดๆ ไปเลย ถ้าได้เห็นมุมสวยๆ แบบนี้ทุกคืนมีหวังเซฮุนได้ฝันดีไปยันเช้า ทั้งสีหน้าเซ็กซี่ไม่เหมือนใคร ทั้งเรียวขาที่เปิดกว้างเผยให้เห็นอะไรได้ถนัดตา แล้วก็เสียงครางไพเราะนั่นก็ด้วย ผิวพรรณนวลเนียนขึ้นสีแดงทั้วตัวนั่นก็อีก ล้วนแต่แต่งแต้มบทรักให้มีสีสันช่วยขับเคลื่อนแรงปรารถนาให้ลุกโชนอย่างต่อเนื่องนานนับหลายนาที

        "ย อย่าลูบ ส เสียว"

        แบคฮยอนพยายามปัดป้องมือไม้อยู่ไม่สุขที่จงใจเข้ามายุ่งย่ามแถวแก่นกายเล็กเหมือนจะยั่วกัน เห็นชัดว่าเซฮุนกำลังอมยิ้มตอนที่ใช้หัวแม่มือลูบวนปลายแท่งสั่นระริกของเขา แล้วนั่นก็ส่งผลให้แบคฮยอนมวนท้องยังไงไม่รู้ ถึงจะมีความรู้สึกแปลกๆ แต่แบคฮยอนหยุดขยับสะโพกไม่ได้เลย แกนกายที่สอดใส่เข้าลึกถึงจุดที่ทำให้ต้องครางไม่เป็นภาษาแต่ก็ยังอยากให้มันกลับเข้าไปแตะโดนจุดลับอีกเรื่อยๆ ร่างกายเหมือนมีกลไกออโตเมติกสามารถเพิ่มแรงกดเบียดตามระดับอารมณ์ที่ทยายสูงขึ้นโดยสมองไม่ต้องออกคำสั่ง

        "มานี่มา"

        "อ่ะ เดี๋ยวสิ"

        "เดี๋ยวไม่ได้แล้วที่รัก"

        ถึงยามที่ขีดความอดทนใกล้หมดลง คนแข็งแรงกว่าจึงลุกพรวดหอบหิ้วเอาร่างทั้งร่างบนตัวมาวางบนเตียง แล้วเซฮุนก็กลับไปอยู่ด้านบนอย่างเคย จับส่วนเชื่อมต่อที่หลุดออกสอดสวนตามที่ควรจะเป็น จากนั้นสะโพกสอบก็สาดอัดชดเชยทำนองเนิบนานไม่ทันใจที่แบคฮยอนเคยมอบให้เสียเกินคุ้ม 

        "ฮืมมม"

        เซฮุนคำรามหนักเพราะกำลังหน้ามืดตามมัวเอาชนะทางรักที่ขมิบรัดตัวตนเขาไม่ปล่อย แรงกระแทกไม่มีออมส่งผ่านมายังร่างบางให้หวีดร้องเสียงสั่นตามแรงไถลไปกับที่นอนครั้งแล้วครั้งเล่า แบคฮยอนพยายามใช้ภาษากายห้ามคนบ้าพลัง วางมือยันกล้ามอกที่ขึ้นเป็นมัดเนื่องจากเซฮุนเกร็งแขนเท้าเตียงแต่ก็สู้ไม่ไหว คนด้านบนดูจะพอเข้าใจจึงรีบก้มตัวหาตุ่มไตสีอ่อนใช้ลิ้นสะกิดเขี่ยปลายยอดเร็วๆ ดึงความสนใจไปอีกทาง มือหนาอีกข้างลดต่ำชัดรูดช่วยแบคฮยอนจนร่างผอมอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างใหญ่อย่างจำนน

        "ใกล้ ฮ๊ะ เร็วอีก... ก ใกล้แล้ว"

        "ผมด้วย"

        เสียงพร่ากระซิบอยู่ข้างหูกันและกัน

        มือที่เลื่อนมาประสานกันอีกครั้งบนผืนเตียงยับย่น

        ประโยคที่มีเพียงเขาสองคนที่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร

        เซฮุนเร่งข้อมือรูดรึงแท่งรักบวมเป่งในมือไม่มีหยุด ตาก็คอยมองดวงหน้าบิดเบี้ยวของร่างเพรียวคล้ายกำลังทรมานจนฝังกรงเล็บไว้กับหมอนที่หนุนหัว แต่เชื่อสิว่าแบคฮยอนจะมีความสุขทันทีที่ความวาบหวามพาไปสู่จุดสูงสุดของอารมณ์ ซึ่งไม่นานเลย น้ำข้นเหนียวก็ทะลักเต็มฝ่ามือพร้อมกับแผ่นหลังเนียนกระตุกแอ่นไม่ติดเตียง เซฮุนหอมหน้าผากแคบปลอบร่างบางให้ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ เกลี่ยนิ้วตามรอยเลือดฝาดบนแก้มปลั่งรอให้เด็กตัวน้อยคลายจากอาการหอบเหนื่อยลงสักหน่อย 

        "ขอนะครับ"

        แล้วก็รอไม่ได้นาน ความต้องการวิ่งแซงหน้าความอดกลั้นไปไกลลิบ ช่วยไม่ได้ให้เซฮุนต้องหาหนทางปลดปล่อยตัวเองให้เลิกค้างคาเสียที เริ่มจากจัดขาแบคฮยอนให้เกี่ยวเอวเขาไว้ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาขยับอีกครั้ง หากแต่ช่วงโค้งสุดท้ายเซฮุนซอยเอวร่อนบั้นท้ายถี่ยิบโหมสุดกำลัง ทอดตามองปากทางแดงช้ำกลืนกินอวัยวะตนแล้วเลียปากด้วยความปราถนา สิ่งที่ใหญ่อยู่แล้วขยายเพิ่มขนาดขึ้นอีกเพราะความอุ่นร้อนในกายเล็กหล่อหลอมเขาแทบมอบไหม้

       ไฟราคะกำลังปะทุหนักเกินทานไหว ทำให้ร่างหนาสาละวนกับการท้าทายแรงดูดรัดของช่องทางด้วยการดึงแท่งรักที่พร้อมคายทายาทออกจนเกือบสุด ซึ่งไม่นานนักความแข็งขืนก็จมดิ่งตอกอัดลงไปอีกครา สะโพกสอบกดย้ำให้ลึกจนมิดโคนก่อความเสียวแล่นปราดเล่นงานส่วนหัวจนเจ้าตัวต้องเบ้หน้า บทรักถึงใจเต็มไปด้วยการสอดใส่เน้นๆ ทุกจังหวะ ฟังจากเสียงเนื้อกระทบกันก็พอจะเดาได้ว่าคนด้านบนโยกตัวเข้าออกหนักหน่วงชวนกระสันแค่ไหน

        ยามจะพาตัวตนไปถึงจุดสุดยอดเซฮุนจะลืมตัวทำรุนแรงเสมอ เพียงแต่ครั้งนี้มันสร้างความเจ็บปวดให้ร่างกายคนคอยรองรับอารมณ์เขามากกว่าหลายครั้งที่ผ่านมา

        กึก!

        "โอ๊ย!"

        "แบค... ฮยอน อาห์~"

        รูเปิดปลายแท่งได้ปล่อยน้ำแห่งบุรุษเพศถ่ายทอดเข้าไปในอุโมงค์ลับที่ไม่สามารถรองรับธารรักนั่นได้ทั้งหมด

        คนเพิ่งปล่อยปลดไม่แม้แต่จะแยกส่วนล่างออกจากตัวแบคฮยอน เขาเพียงทรุดตัวนอนทับซบหน้าลงกับอกราบเรียบของคนรัก ตั้งใจเงียบเพื่อฟังเสียงหัวใจอีกฝ่ายไปด้วยระหว่างช่วงพักเหนื่อย แต่ครู่เดียวโครงหน้ารูปไข่ก็เงยขึ้นจะถามอะไรบางอย่างกับแบคฮยอน แต่สิ่งที่พบกลายเป็นภาพแฟนตัวน้อยนอนหน้าซีดกัดปากดูแย่เอามากๆ 

        "คุณเป็นอะไร?"

เราขอแก้ไขเพิ่มเติมบางช่วงนิดหน่อยนะคะ กลับมาอ่านแล้วรู้สึกว่าหลายอย่างขาดหายไป อยากให้ได้ฟิวมากขึ้นด้วยแหละ :)

                                                 กลับไปเจอกันในเด็กดีจ้าาาาาาาา