Cut Seen

        "บวมเป่งขนาดนี้ ก่อนถึงลูกขอพ่อชิมก่อนนะครับคุณแม่"         "ฮ๊ะ อ่ะ อย่า"         ปกเสื้อบนหลังคอแกร่งยับย่นคานิ้วเรียวทั้งห้าเรียบร้อยแล้ว แบคฮยอนเชิดหน้าครางงือรับมือกับปลายลิ้นแลบเลียจู่โจมยอดอกจนต้องห่อไหล่ จุดนี้มันไวต่อสัมผัสมากระยะหลัง ทั้งยังเจ็บๆ คัดตึงเต้าอยู่บ่อยๆ ปลายยอดชมพูเริ่มเปลี่ยนสีคล้ำลง วงปานขยายกว้างบวมขึ้นไม่ผิดจากคำคนชอบรังแกที่ว่าไว้ แม้แต่เขาเองยังรู้สึกว่าขนาดมันใหญ่ขึ้นทุกครั้งที่ส่องกระจก นับประสาอะไรกับเซฮุนที่เคยชินกับร่างกายเขาจะไม่สังเกตเห็น          ร่างกายแบคฮยอนกำลังแสดงผลของการเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนอย่างชัดเจน แต่การถูกลวนลามครอบปากแฉลบลิ้นกลิ้งล้อส่วนอ่อนไหวเช่นนี้มันสมควรแล้วหรือ?         "ฮื่ออ เจ็บเซฮุน ก กัดแรงไปแล้ว" เซฮุนกำลังจำลองตัวเป็นทารกดูดนมแม่ก็ไม่ปาน ปากครอบดูดดึงติ่งเนื้อขึ้นแล้วปล่อยลงจนอกสะท้าน มิวายจัดการงับฟันคมลงเนื้อนิ่มประหนึ่งจะกลืนกินแผ่นอกอีกคนลงท้องให้รู้แล้วรู้รอด มือว่างงานไม่อาจอยู่เฉย เกาะกุมตุ...

        "อื้อออ"         เซฮุนรั้งท้ายทอยแบคฮยอนแน่นหนาเกินไป นำมาสู่เสียงประท้วงเรียกร้องหาอากาศเมื่อจูบดำเนินมานานแทบพรากลมหายใจไปหมดปอด เซฮุนอ้อยอิ่งถอดถอนการจุมพิตเชื่องช้ายอมให้คนน่ารักหอบหายใจถี่กระชั้นได้ตามต้องการ แถมไม่รังเกียจสักนิดหากจะเอื้อเฟื้อเรือนร่างท่อนบนไร้สิ่งปกปิดให้แบคฮยอนซบหน้าพักพิง         การปล่อยให้ร่างกายเติมเต็มออกซิเจนผ่านไปรวดเร็วแค่พริบตาเดียว แรงอารมณ์ที่มีมากกว่าชักนำให้เซฮุนดันไหล่แบคฮยอนถอยหลังนิดหน่อยแล้วจัดการดอมดมต้นคอหอมอย่างกระหาย มันช่างให้ความรู้สึกคล้ายกับจมอยู่ในกองตุ๊กตาตัวนิ่ม ไม่ว่าจะซุกไซ้ไล่จมูกจุดใดก็นุ่มนิ่มเต็มไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนหลงใหลทุกอณู โดยเฉพาะแถวพวงแก้มยิ่งแล้วใหญ่ เพียงสันจมูกกดทาบลงไปไม่เบานักเนื้อนวลก็บุ๋มยุบตามแรงอย่างน่าฟัดที่สุด         "ซี๊ดดด"         ไม่ใช่คนตัวเล็กฝ่ายเดียวอีกแล้วที่ครางกระเส่าเพราะถูกละเลงจูบรอบกรอบหน้า ตามด้วยลิ้นหนาแลบเลียซอกคอชโลมน้ำลายจนเปียกเปรอะ คนตัวสูงเองตอนนี้ก็ต้องสะ...

        ทุกครั้งที่กอดแบคฮยอนเซฮุนจะรู้สึกว่าอีกคนตัวเล็กเอามากๆ มันทำให้เขารู้สึกดี มันทำให้ไม่อยากปล่อยคนคนนี้หลุดลอยจากวงแขนไปเลย เซฮุนมีความหวงแหนและโกรธทุกครั้งที่น้องชายตัวแสบพยายามแตะต้องของรักของเขา สิ่งที่ค้างคาในใจมานานกับภาพติดตาทำให้ความรักของเราไม่เคยคืบหน้าไปได้ไกล ปมในใจบางทีก็ยากจะลบแต่ถ้าไม่เริ่มคิดที่จะแก้ ชีวิตคู่ระหว่างเขากับแบคฮยอนคงต้องพังลงในไม่ช้า         ทางแก้ความกลัวคือต้องเผชิญหน้ากับมัน และนี่คือความท้าทายสำหรับเซฮุน         "หนาวหรอ"         เสียงทุ้มเอ่ยเรียบขณะพรมจูบทั่วใบหน้าหวาน แบคฮยอนเลิกต่อต้านได้สักพักแล้ว คนตัวเล็กยืนข่มตาหลับไม่อยากเห็นสิ่งที่ตนถูกกระทำ แต่ลมเย็นที่พัดผ่านก็ก่อให้เกิดอาการสะท้านผิวช่วงบนอันไร้เสื้อผ้าปกคลุม เซฮุนคงรับรู้ได้ว่าผิวขาวกำลังโดนลมหนาวโลมเลียเพียงใด ร่างกายสมบูรณ์แบบจึงเบียดแทรกแยกขาเรียวออกจากกันเพื่อให้ลำตัวเขาอยู่ตรงกลางระหว่างพื้นที่นั้น         "หนาวเนื้อห่มเนื้อ"     ...

                  บ่าเซฮุนเป็นอย่างเดียวที่ทำให้แบคฮยอนเกาะยึดในครั้งที่ขาไร้เรี่ยวแรงเต็มที แรงบดจูบไม่นิ่มนวลอีกต่อไปเมื่ออารมณ์ปรารถนาปะทุแรงขึ้นทุกลุมหายใจ เสียงหอบกระเส่าระงมไปทั่วห้องน้ำ ขณะที่สองลิ้นเคลื่อนตัวเกี่ยวรัดโรมรันกันไม่หยุด คนนึงพยายามห่อปากเป็นรูปตัวโอยอมให้อีกคนสอดส่ายลิ้นร้อนเข้ามาตามความต้องการ แต่มนุษย์มักมีความอยากไม่สิ้นสุด แค่รสจูบที่ทำให้แบคฮยอนเกือบขาดอากาศมันยังไม่ถึงครึ่งนึงที่เซฮุนอยากได้          และเมื่อเขาต้องการเขาก็ต้องออกล่า         "ได้เวลาถอดเสื้อแล้วตัวเล็ก"         ไม่บ่อยเลยจะได้ฟังเซฮุนเรียกเขาในสรรพนานที่แปลกออกไป ส่วนใหญ่ก็จะเรียกชื่อ ไม่ก็เรียกคุณเป็นการให้เกียรติเสมอทั้งที่ตัวเองก็อายุมากกว่า แต่ถ้าถามจริงๆ แบคฮยอนชอบแบบนี้นะ การมีสรรพนานสนิทสนมไว้เรียกกันสองคนมันน่ารักดีไม่ใช่หรือไง ได้ยินแล้วชวนให้ใจสั่นพิกล         นิ้วชี้และโป้งช่วยกันปลดกระดุมเม็ดแล้วเม็ดเล่า จนสาบเสื้อสีไข่ไก่แยกจากกันแล...